Regen, regen, regen. Een 'zielige' Pop stevent met haar natte kopje omlaag de boswandeling noodgedwongen uit. Nat, nat, nat en geen hond te zien. Liever was ze in haar mandje gebleven. Het laatste stukje rennen we naar de auto. Pop spits de oren. Haar kopje draait links- en rechtsom en weer terug. Ineens heeft ze alle tijd van de wereld. Muizensprongen, orenspel en scherren. Het regent harder en harder. Ik neem Pop (voordat ze iets vangt) mee naar de auto, want ook wij zitten liever droog.