OBJECT TROUVÉ

Het onderwerp is nogal controversieel en bijna niemand heeft waardering voor deze originele vorm van plastische kunst. Jammer, want honden doen zo hun best om de ‘dagelijkse krant’ voor hun soortgenoten op een zo aantrekkelijk mogelijke manier te etaleren. Het is een voortdurende onofficiële competitie van innovatieve wegwerpkunst, waar sommigen zelfs voor op snuffelstage gaan.

Honden begrijpen de ophef onder mensen absoluut niet. Zo’n imposante dampende bolus of kunstig gedraaid torentje van ambachtelijke kwaliteit leg je niet zomaar even neer. Daar kies je met uiterste precisie de meest gunstige plek op je dagelijkse route voor uit. De een verkiest een plek waar de concurrentie, de andere viervoeters uit je buurt, welhaast over moeten struikelen, terwijl de ander zijn presentatie bescheidener toont of op een geheime locatie verstopt. Honden verfoeien brave baasjes die met het poepzakje zichtbaar in de hand, in de aanslag staan om het versgeperste drolletje daar zo snel mogelijk in te laten verdwijnen. Cultuurbarbaren zijn het! Hun vergankelijke kunst heeft toch al te lijden onder aan coprofagie lijdende labradors en weersinvloeden. Bovendien is de eigenhandig geboetseerde klei vaak het doelwit van baldadige kraaien die hun ironisch bedoelde appreciatie tonen door de schepping uit elkaar te pikken.

Pop schiep dit 'lullige' kunstwerk na een overvloedige maaltijd de dag ervoor in de eigen beeldentuin. Over artsy fartsy buiten de deur:

Honden voelen zich onbegrepen, maar op zijn zachtst gezegd is deze curieuze kunstuiting iets waarmee mensen niet graag geconfronteerd willen worden. Als hondeneigenaar sta je ongeduldig en beschroomd naast je aangelijnde hond zachtjes te neuriën tot het voorbij is, in de hoop dat niemand het ziet. Vervolgens maak je gebruik van additionele merchandise zoals vrolijke poepzakjes in fleurige kleuren of trendy poepschepjes.

Argeloze voetgangers willen grif niet getrakteerd worden op zo’n object trouvé onder hun schoenzool. Dat krijg je wèl als je onderweg geen oog voor de schoonheid van de tot artwork gepromoveerde excrementen hebt. In plaats van aandachtig de ogen op de grond te richten, wordt de klei(n)kunst zomaar door gemakzuchtige vernielers met zevenmijlslaarzen platgetreden. In plaats van lofuitingen over zulk artistiek talent, krijg je als hondeneigenaar met veel bombarie boze verwensingen naar je hoofd geslingerd. Alsof het een replica betreft! Het is beslist de kift omdat de creatieve buizenpost van mensen meteen door het closet wordt gespoeld dat ze de pik op honden hebben.

Je kunt de vermaledijde kwestie opblazen, ridiculiseren of bagatelliseren maar wie serieus van zijn hond houdt ruimt vanzelfsprekend zijn uitwerpselen op, mochten deze op een hinderlijke plek liggen. Daar zijn twee plausibele redenen voor. Ten eerste de gezondheid van je huisdier: tijdens het opruimen controleer je op wormen, de substantie en kleur van de darmflora. En ten tweede hoeft niemand hinder te ondervinden van jouw hobby: het houden van een huisdier. Hondeneigenaren die opruimen achterwege laten als een vorm van protest (omdat ze vinden dat ze daarvoor hondenbelasting betalen)  of er ordinair gezegd ‘gewoon schijt aanhebben’ zorgen er zo voor dat andere mensen (veelal niet hondenbezitters) steeds intoleranter worden ten opzichte van de hond in het algemeen. Met nog meer vrijheidsbeperkingen voor de argeloze honden tot gevolg. En het is zo onnodig. Er is een veelzijdig assortiment voor het opruimen beschikbaar. Zoals, de poepschep (het meest geëigend voor XL exemplaren), het kartonnen uitvouwbare doosje (voor de ietwat natte hoopjes) en het plastic boterhamzakje dat ikzelf prefereer omdat je het probleemloos in je jas- of broekzak stopt. Alleen weer jammer dat er dan zo weinig afvalbakken staan waar je het opgeraapte onderweg in kunt deponeren

Je bent van harte welkom op

Kluifje de originele hondensite met kunst, cultuur en vermaak