Zoveel te doen en de dag
ging op aan geprul. Tegen het einde van de middag stappen de hond en ik in de
auto die ons naar de rivier voert. Skip pioniert in de beschoeiing waar
knoestige wilgen voorover leunen. Ik sta een beetje te lummelen: geen smartphone om de posts
op mijn eergisteren aangemaakte account op Facebook te lezen. Eenieder zou zich schuldig voelen. Vandaag
gun ikke mezelf vrijaf: ik doe, hoef en moet geen jota. Zeg nou zelf: rondom in
de natuur is het puur genieten. De wind die pluimige wolkjes zuidwaarts spookt.
Zonnestralen die als een zoeklicht over het strand, over de geschoren akkers
glijden, plaatsen me in het donker, licht, donker, licht. John Lennon zei
het al: life is what happens to while
you’re busy making other plans. Wie is er niet mijmerend langs de waterkant tot inzicht gekomen.