We doen
het spelletje 'bot van de bank laten vallen' in de koele wintertuin. Pop kauwt
op haar Ierse mergpijp. Ik lees langs haar. Het bot valt op de grond. Ze staart
er nadrukkelijk naar. Ik raap het op. Ze kauwt en laat het vallen. Ze kijkt me
aan, ik zwicht. De derde keer vraagt ze niet meer, ze veronderstelt dat ik slim
genoeg ben om het op te pakken. Na een keer of tien ben ik de instantklassieker
beu. Na de laatste val is het holle bot rechtop op de begane grond blijven
staan. Pop laat zich langzaam van de bank glijden tot ze erbij kan. Met de
achterpoten nog op de bovenetage kauwt ze smakelijk verder.
Summertime. We play the game 'pick up the bone' in our cool wintergarden. Pop chews on a marrowbone. I read a magazine beside her. The bone falls of the couch. Ze stares intense at it. I pick it up. She chews and chews, than let it fall again. She looks at me, I give in immediatly what her sweet face asks me to. The third time she doesn't ask, she assumes that I'm smart enough to know what I am supposed to do. After 10 times I get tired of picking up the bone. Pop slides easy of the couch - her front legs stay behind - and chews further.
Summertime. We play the game 'pick up the bone' in our cool wintergarden. Pop chews on a marrowbone. I read a magazine beside her. The bone falls of the couch. Ze stares intense at it. I pick it up. She chews and chews, than let it fall again. She looks at me, I give in immediatly what her sweet face asks me to. The third time she doesn't ask, she assumes that I'm smart enough to know what I am supposed to do. After 10 times I get tired of picking up the bone. Pop slides easy of the couch - her front legs stay behind - and chews further.
Bezoek mijn website Visit my website:
www.kluifje.com - de originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak