Je zou zweren dat we een eland op de zandweg hadden gezien, want voor een hert had het grijze hoefdier de bouw en de kleur van een eland. Het hert gunde ons een lange blik op zijn goedgevulde lijf. Even aarzelde ik, net als Pop, totdat we bij zinnen waren en beseften dat elanden hier niet voorkomen in het wild. De 'eland' verdween via de struiken naar een open gebied, waar hij/zij ons nog een lange blik gunde.
Pops snufferd volgde het spoor waar het dier zich aan ons had geshowd. Herten- en elandenvlees mag ze graag, maar dit dier was geen van beide, volgens Pop. Wat het wel was, wist ook zij niet. Ze maskeerde zijn/haar geur met geitenplas en daarmee was voor haar de kous af.