aaf noot mies
In
haar column Vark in Onze Taal (nr.9
2012) refereert Aaf Brandt Corstius aan het taalgebruik van haar peuter. Onder
invloed van haar zoontje bezigt ze zelf ook jip-en-janneketaal. Als ze onderweg
een hond aanwijst dan zegt ze ‘Kijk, een waf-waf’ tegen haar zoon. Ik herken het.
Hier in het Zuiden kopiëren moeders identieke brabbeltaal, alleen spreken kinderen
over een Wouwou als ze een hond bedoelen. Ik vond het voorheen best vreemd dat
ouders hun kinderen eerst surrogaat woorden aanleren, alvorens de volwassenentaal
bij te brengen. Zeg toch gewoon ‘hond’, denk ik dan geërgerd. Want naast het
feit dat je onnodig een verkeerd woord aanleert, groeien kinderen op met het
besef dat honden per definitie blaffende bontjassen zijn (denk hierbij aan het roodkapjessyndroom).
Aaf heeft zich in de materie verdiept en komt tot de conclusie dat trotse ouders
de originele uitdrukkingen van hun kind gewoon schattig vinden en daarom
aanmoedigen. Voor de taalontwikkeling schijnt het weinig uit te maken of je het
idioom van je kind wel of niet corrigeert. Naarmate kinderen opgroeien, past
hun woordenschat zich aan het niveau van hun leeftijd aan. Bedankt Aaf, we zijn
inderdaad nooit te oud om te leren.
www.kluifje.com - de originele hondensite met
kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment