Het is niet meer bij te houden welke stichtingen in de vroege
herfst aan de deur komen. Het is onmiskenbaar: de nationale bedelweken zijn
weer begonnen. Jammer dat deze inspannende en omslachtige manier van geld
ophalen nog nodig is. Het weer is de (meestal) oudere collectanten en de jonge
kinderpostzegelverkopertjes dit jaar in elk geval goed gezind. Uit eigen
ervaring weet ik: hoe slechter de weersomstandigheden, hoe guller de gevers.
Skip is geïnspireerd geraakt door het legertje colporteurs. Je
houdt een knots van een plastic beker voor iemands neus en die persoon doet er
vervolgens iets in waar de ontvanger zeer content mee is. Interessant concept, redeneert Skip. Bescheiden als hij is, duwde hij geen collectebus
onder mijn neus, maar een bekertje dat nog in de hoek van de kamer lag na een
balletje-balletjespel. Was het de bedoeling om zijn donaties eerlijk af te
dragen aan het goede doel, of was het puur uit eigenbelang?
Op de een of andere manier werd ik er een beetje plagerig van. Uit
volle borst en met een Jordaans accent vertolkte ik het refrein van ‘oh kleine
bedeljongen’ van Manke Nelis*. Skip, nooit onder de indruk van mijn zang, had
het volste vertrouwen dat ik er een koekje in zou doen en wachtte stoïcijns.
*Een fan van het levenslied wees me erop: de titel luidt niet ’Oh,
kleine bedeljongen’ maar: ‘Kleine jodeljongen’ uit 1987.
www.kluifje.com - de
originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment