De attractie van dit moment is dat wat ik gemakshalve de
rattensloot ben gaan noemen. Noorse Buhund Skip is al twee dagen van de ratten
besnuffeld (zie SPIEGELEN 25 april). Halverwege de wei neemt hij een grote
voorsprong en sprint naar het houten toegangspoortje van het volgende weiland. Mij
in verwondering achterlatend: waar koerst hij naar toe? De hond wacht niet
zoals gewoonlijk totdat ik er ben. Hij rent roekeloos dwars door het
prikkeldraad, spurt zonder het te merken het rooster van het stalen bruggetje over en hangt al helemaal in de
sloot voordat ik gearriveerd ben.
Hij meent precies te weten waar ze zitten. Of toch niet. Hij vorst
de smalle modderige oever na, klautert omhoog tegen het talud, daalt weer af,
klimt weer omhoog, joept over afgezaagde stammen, omzeilt het smeedijzeren hek
op de betonnen waterloop naar de overzijde en holt de hele kronkelige waterweg weer
helemaal terug. Hij exploort gekapseisde populieren en laaghangende wilgen. Aldoor
steekt hij kort stilstaand zijn neus in de lucht om die intrigerende geur te
vangen. Ik laat hem zonder mijn bemoeienis alles onderzoeken. Na drie kwartier
besluit hij dat het genoeg is. Hij zwemt mijn kant op. Op het menu vandaag geen
ratje toe!
Where are you, you little rats!
