Skip voor het reservaat, moeders achter het ijzeren gordijn.
Mij was het niet opgevallen. Skip wel. Een nestje in de
aristolochia (Duitse holpijp). Moeders scheert af en aan met wurmen. Tijdens
het schoffelen in eigen tuin stoot ik op enkele vette, die ik spontaan doneer
aan de opengesperde bekjes van de twee mereljongen. Ze hebben al blauwige veren
op de vleugeltjes. Skip verblijft nu doelbewust vaker in de tuin. Ik dacht
eerst omdat hij het pas ingezaaide gras wil behoeden voor vogels die een graantje
willen meepikken. Skip wacht met engelengeduld de dag af dat de twee jongen vliegles
krijgen. Gewoonlijk heeft veerwild niet zijn interesse, maar bij amateuristisch
gefladder net boven de grond maak je wèl een kans. Nauwziend loer ik of de
moedermerel al de instructeur uithangt. Want op die dag, blijft Skip binnen.