Pop showt het nieuwe tuig.
Voordat we uitgaan is het spelletje: Pop vangen om het van M. geleende blauwe babytuigje om te doen. Door het huis, door de tuin, totdat ze gewillig 'af' gaat. Met de oren plat wacht ze liggend in de mand of op de love seat. De korte lus gaat over de snuit en over haar hoofdje. Pop moet gaan 'staan' om de lange lus onder de buik te kunnen vastgespen. Een heel gedoe, maar ik doe expres voorzichtig met haar, zodat zij vrijwillig naar mij toekomt.
Onderweg krabt en schudt ze om van het tuig af te komen, totdat andere zaken haar aandacht opeisen. Ook al verzeker ik haar dat het zo schattig staat en prettiger (en gezonder) is dan een halsband. In de auto naar het bos bevrijdde Pop zich met haar blijvende bijtertjes van haar ketenen. In een onbewaakt ogenblik knaagde ze de dierbare leren lijn die een Skipleven meeging plus M.'s tuigje hapsnap door. Daar heb ik geen last meer van, genoot pup Pop van haar vermeende toekomstige vrijheid.
'Niet zo slim, Pop', stel ik. Nou moeten we rechtsomkeer maken en naar de dierenwinkel om een nieuw puppytuig te laten aanmeten. Daar had Pop, zichtbaar teleurgesteld, niet op gerekend. Ze moest in de winkel passen, showen en meteen aanhouden. Aan de kassa ging ze over de lopende band en langs de scanner. Terug in de auto kon ik nog net voorkomen dat het 1 minuut geleden aangeschafte instaptuig er ook aan moest geloven.
'Niet zo slim, Pop', stel ik. Nou moeten we rechtsomkeer maken en naar de dierenwinkel om een nieuw puppytuig te laten aanmeten. Daar had Pop, zichtbaar teleurgesteld, niet op gerekend. Ze moest in de winkel passen, showen en meteen aanhouden. Aan de kassa ging ze over de lopende band en langs de scanner. Terug in de auto kon ik nog net voorkomen dat het 1 minuut geleden aangeschafte instaptuig er ook aan moest geloven.
Before we go on a walk we have to catch Pop. It’s a
game. Running through the house, through the garden, until she is willing to
accept the borrowed blue baby harness. The short loop goes around the
snout. Pop has to 'stand four' to strap the long loop under the belly. No
hassle, because I want her to come voluntarily to me.
Along the way she scratches and shakes to get rid of
the harness until other matters demanding her attention. In spite of that
I tell her it’s so cute and more comfortable (and healthier) than a necklace. In
the car on our way to the forest Pop chewed in an unguarded moment the precious
leather line AND the harness. Puppy Pop was looking forward to her
alleged future freedom. "Not so smart, Pop," I said. Now we
have to turn around to the pet store to buy an new one. Pop, visibly
disappointed didn’t count on that. In the store, she had to fit and show a
brand new harness with another way of fastening. At the checkout she went
over the assembly line and past the scanner. Back in the car I could just safe
the 1 minute ago purchased harness from her jaws.
Bezoek mijn website: