Hoe vaak heeft ze al niet voor de dichte poort staan dralen. Wat voor geheimen en schatten herbergt de opslagplaats. Het is weekend en de poort opent zich bij het terugtrekken van haar hoofdje. Zomaar.
Zal ze zo brutaal zijn om op verkenning te gaan?
De neus neemt de beslissing: het ruikt naar katten.
Pop is beducht voor de scherpe klauwen. Ze vertrouwt het niet. Tot hier en niet verder geldt.
Wel is haar nieuwsgierigheid gewekt. Wat of wie zal zich achter de volgende deur bevinden. Het lijkt AVRO's Wie-kent-kwis wel. Als een kandidaat iets gewonnen had ging een gordijn open. Net als het publiek in de zaal zou ik mijn verwondering en verbazing laten horen. De poort blijft dicht, wel steekt de poes des huizes kort haar kopje boven de muur uit. Lang genoeg voor Pop om het op een lopen te zetten: naar huis.