uit de oude doos: Noorse Buhund prequel dogtales 22
Om de een of andere gecompliceerde
reden wil Skip louter op het gazon op zijn kluifjes knabbelen. Verder zijn het
merk, het model, de omvang van de kluif, de hardheid van de substantie en niet
te vergeten de reuk is van cruciaal belang. ‘Operatie gebitsreiniging’ luistert
heel nauw. De aanschaf alleen al is een ingewikkelde procedure waar we
ruimschoots de tijd voor nemen, want Skip neemt enkel genoegen met het
allerbeste. Eigenlijk zijn het helemaal geen botten in kluifvorm, maar
opgerolde lappen runderhuid. Je koopt ze onder de naam retrieverrol.
In de dierenwinkel wordt er door
Skip gewikt en gewogen - welke zal hij kiezen - totdat er uiteindelijk twee exemplaren overblijven, die
gekocht mogen worden. Deze lopen aan het uiteinde iets uit, zodat hij ze met zijn
voorpoten goed vast kan houden. Thuis begint pas het echte teamwork. Het eerste stukje wordt door mij Babbel, met een nijptang
losgetrokken, zodat er een recht lapje aan het duimdikke stokje ontstaat. Dit
knauwt hij, liggend op het groene tapijt, af tot aan het einde. Vragend gaat
hij daarna voor me zitten. Ik trek weer een stuk huid verder los met mijn
vrouwvriendelijke gereedschap, tot het laatste velletje op is. De inhoud, een
restje kronkelige buffelhuid (wij noemen dit de matroesjka*) wordt in de tuin begraven om zacht(er) te worden.
Binnen moet ik doen alsof ik van niets weet, terwijl zijn stoffige snoet hem
verraadt. Ik klets wat onzin tegen hem en hij kijkt me voldaan aan. We
begrijpen elkaar.
Het restant ligt intussen duidelijk zichtbaar in de grond.
Erg diep begraaft hij het niet. Doorgaans wordt er met de snuit een centimeter
diep grond opzij geduwd. De matroesjka
wordt neergelegd en met de snuit slordig toegedekt met wat rulle grond. Ik doe
altijd maar net alsof mijn neus bloedt. Zodra hij maar enigszins vermoed dat ik
de verblijfplaats weet, pakt hij het weer op om ergens anders te deponeren.
Schoffel ik toevallig onwetend in de buurt, dan volgt hij me met argusogen.
Zodra ik mijn hielen licht, begint het hele ritueel weer van voren af aan.
*Een matroesjka, in Nederland vaak verward met baboesjka
(dat omaatje betekent), is een holle houten pop die onderdeel is van een reeks
steeds kleinere in elkaar passende poppen.
