dinsdag 10 maart 2015

WAAROM EET EEN HOND POEP?


Jouw hond smult van koeienvlaaien (bevroren onweerstaanbaar), paardenvijgen, kattendrollen of andere ongewenste poeplekkerenijen zoals feces afkomstig van in het wild poepers. Er wordt 'onderschijt' gemaakt in drie vormen van coprofagie oftewel het eten van uitwerpselen: 

autocoprofagie - de eigen poep eten

allocoprofagie - het eten van poep van soortgenoten
(eten van ontlasting van zichzelf of de eigen soort is abnormaal)

inter-specifieke coprofagie - poep verorberen van andere diersoorten.
Dit is voor een hond normaal natuurlijk gedrag; de voorvaderen van onze honden deden niet anders en vulden hun buik ermee. 

Om begrijpelijke redenen vinden hondeneigenaars het onwenselijk en strontvervelend. Naast het onsmakelijke argument kunnen paardenvijgen een voor de hond fatale dosis ontwormingsmiddel bevatten, hebben kattendrollen een te hoog eiwitgehalte en is een mensengebakje te zout en te kruidig. Bovendien kunnen zo ziekten en spoelwormen worden overgedragen. Lang heeft men gedacht dat coprofagie door een tekort aan bepaalde voedingsstoffen komt. Onderzoek heeft dit vooralsnog niet kunnen staven.

Aanleidingen en oplossingen:

De pup in de werpkist bootst zijn moeder na, verveelt zich of de hond groeit op in een malafide en/of smerige kennel.

Honden die vraatzucht hebben of op dieet staan, eten vaak alles wat ze tegenkomen. Hoopvolle oplossing: verdeel het voer over meerdere malen per dag om hongergevoel tegen te gaan.

Provocatie. Het vermaledijde stront eten gebruiken als een vorm van uitdagen om bijvoorbeeld de aandacht te trekken. De hond ziet het als een spelletje waarin hij superieur is. Elke keer dat jij ‘bah’ of ‘gatver’ zegt, hij niet gehoorzaamt en je te kakken zet, heeft hij gewonnen. Zijn praktisch voordeel is dat zijn bek dicht bij de grond zit. Hij is je altijd voor.
     Mogelijke oplossing: negeer het gedrag wanneer de hond het als een middel gebruikt om jou op stang te jagen. Belangrijk is dat hij meent dat jij absoluut niet kijkt of reageert. Hij moet het gevoel hebben dat het jou niet opvalt dat hij iets stouts aan het doen is. Alleen zo mist zijn actie het doel en wordt het onleuk. De eerstvolgende keer zal hij nog een hapje nemen om je te testen. De tweede keer zal hij jouw gedrag observeren of jij hem nog interessant vindt. De derde keer zal hij er waarschijnlijk geeneens meer naar omkijken. Probleem opgelost. Mocht hij nog een keer in herhaling willen vallen, leid hem dan net voor het moment suprême af.

Een gehoorzame hond wil ook weleens ondeugend doen. Hier helpt het aangeleerde (indringende) commando ‘nee’ of ‘foei’.

De stressfactor. Het antwoord hierop is achterhalen waar de agitatie vandaan komt en die wegnemen.

Een afdoende remedie is om de hond te muilkorven. Je moet dan wel rekening houden met negatieve reacties van andere wandelaars: of ze vinden het zielig of ze menen dat de hond agressief is.