Omdat ik enigszins achterloop met het bekijken van opgenomen
programma’s, genoot ik gisteren pas van de documentaire ‘van arm naar rijk’. Of
het ongelijksoortige beeldmateriaal een representatief tijdsbeeld weergaf, is
moeilijk te beoordelen omdat de context niet op honden was gericht. Wel vond ik
het markant dat de hond in het algemeen - van begin 1900 tot circa 1950 - geïntegreerd leek in de
maatschappij. Overal in het alledaagse straatbeeld kwamen vrolijk kwispelende
straathonden voor. Waar bedrijvigheid heerste, waren honden. Stedelingen
bemoeiden zich niet wezenlijk men hen, de autonome (dus zelfredzame) honden
hoorden er gewoon bij. Niemand stoorde zich aan hen, integendeel. De hond werd
vaak als een verzetje gezien. Stadse bleekneusjes haalden samen met de hond
schelmenstreken uit, of ze leerden een hond kunstjes ter vermaak om zo een
centje bij te verdienen. Rijke lui (alleen zij hadden genoeg pecunia’s voor een
camera) wilden graag prominent met hun hond op de gevoelige plaat worden vastgelegd.
Het scheen alsof de kommervolle omstandigheden waarin mensen
moesten zien te overleven hun mededogen ten opzichte van de hond vergrootte. Pas
in de jaren zestig als de grote armoede is verdwenen, duiken er filmpjes op van
honden die aangelijnd met een baasje wandelen. Vooruitgang?
Tegen mijn verwachting in werd aan het begin van de
twintigste eeuw juist op het weidse platteland de hond in zijn vrijheid beknot.
Daar had hij een hondenleven. Op zijn schouders rustte de zware taak als waak-
of trekhond en moest het beest in weer en wind aan de ketting of onder de kar.
Opmerkelijk om te zien is hoe het exterieur van rashonden in
een slordige honderd jaar aangepast is. Bekijk het allemaal op www.anderetijden.nl
www.kluifje.com - de
originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment