Doodgaan hoort bij het leven. In mijn kringetje sneuvelden in
korte tijd vijf dierbare veteranen: Pancho, Maylo (net geen 11), Rakel (17,5),
Sjefke (14,4) en Bonnie (10). (Stok)oudjes waarvan sommige over de officiële
houdbaarheidsdatum waren: wel nog vief en fit inclusief ouderdomskwaaltjes. De eigenaars
van deze senioren-in-reservetijd hoopten (net als elk baasje) tegen beter weten
in dat hun maatje het eeuwige leven zou leiden of uit eigen beweging in hun
armen zou inslapen als de tijd daar was. Of misschien wel dat er ergens op dat
ouwe lijfje een resetknop verstopt zat die hun hond weer jong(er) of nieuw
maakte.
Toch waren deze liefdevolle en zorgzame eigenaars stuk voor stuk
zo moedig om het loodzwaarste besluit van hun leven te nemen toen hun hond aan
zijn laatste beetje toe was. Omdat ze zoveel van hun hond houden, om
hem zijn waardigheid te gunnen. Laten gaan hoort ook bij een hondenleven, maar
wat doet dat pijn. Pancho, Maylo, Rakel, Sjefke en Bonnie jullie worden gemist.
Een checklist als steuntje in de rug van dierenarts Anton Beyer. Zodra
één of meer van de vier vragen met ‘nee’ beantwoord moet worden, bestaat er een
gegronde reden om aan euthanasie te gaan denken.
Heeft de hond nog eetlust?
Heeft de hond nog plezier in het leven?
Is de hond pijnvrij (met medicatie)?
Is de hond nog te handhaven in huis qua zindelijkheid, geur en zo?
Heeft de hond nog eetlust?
Heeft de hond nog plezier in het leven?
Is de hond pijnvrij (met medicatie)?
Is de hond nog te handhaven in huis qua zindelijkheid, geur en zo?