Noorse Buhund Skip sjuumt*
graag in het vrije veld. Bij voorkeur daar waar dichte vegetatie is. Deze
middag wringt hij zich langs de drukke ringweg tussen jonge aanplant die
hoofdzakelijk uit katwilgen en oprukkende distels bestaat. Hij krijgt carte
blanche van mij. Een beetje uit eigen belang, want buiten speelt de krachtige helios ons nog volop warmte toe, terwijl
je binnenshuis de kilte van het najaar al voelt. Ik dwaal af.
Het zijn geen heftige sporen die de hond volgt, want hij
stapvoet. Plus de eerder genoemde warmte speelt hem parten.
Hij draagt zijn ‘struintuig’ en is via een langere lijn aan mij verbonden is.
We sjumen al jaren samen omdat híj
dat zo leuk vindt. Het is voor mij niet altijd even prettig: schrammen (door twijgjes
en stekels), een nat pak (bedauwd loof veegt zich aan mijn kleding droog) en in
het voorjaar zitten mijn pruik en jas onder het pluis. Vandaag valt het mee. Er
hangt nog weinig blad aan de schrale wilgenstengels. Af en toe zwiept er een iele
stengel tegen mijn gezicht.
Nu lees ik in Scandia dat spoorzoeken of speuren aan de lijn
‘trailen’ heet. Ik noem sjumen vanaf
nu trailen omdat het actiever en minder amateuristisch klinkt. In het artikel vermeldt Iet Roseboom dat de moeilijkheid van ‘werken aan de lijn’ is, dat de hond alle
vrijheid moet hebben om het spoor uit te werken. De baas schaduwt de hond. Gaat
deze door het struikgewas dan volgt de baas zonder blikken of blozen, verhoogt de hond
zijn tempo dan snelt de baas er vanzelfsprekend achteraan. Het voelt een beetje
als erkenning van mijn tijdelijk afzien tijdens onze jarenlange sjuumtochten.
*Sjumen is Limburgs dialect voor: genieterig op je gemak rondneuzen. Ik kan er zo gauw geen treffender en mooier Nederlands woord voor bedenken.
Snow trail: glibberen en glijen.
www.kluifje.com - de
originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment