Noorse
Buhund Skip wiens forte mollen vangen is, muist in ‘oktober mollenmaand’ of
zijn leven ervan hangt. Dat hij telkens met naar voren gerichte spitste oren van
die hoge luchtsprongen als een mousing
fox maakt, is de schuld van
moedermollen. Dat leerden we afgelopen week in het beknopte college de natuur draait door* van boswachter
Arjan Postma.
In de vroege
herfst wordt het laatste mollennestje van dat jaar geboren. De vervelend
wordende opgroeiende jongen verlaten niet vrijwillig hun gangenstelsel zoals je
overal leest, maar worden door Mama Mol bovengronds gejaagd om spierballen te
kweken. Daar moeten ze haast mee maken want weldra zal de vorst in de grond zitten.
De fluwelen bodybuilders fitnessen ongeveer een maand door in het gras te
scharrelen en graafoefeningen te doen; niks sportschool met personal trainer.
In die hulpeloze
periode zijn de slechtziende aspiranten (de term ‘zo blind als een mol’ is
onjuist) een makkelijk maaltje voor reigers, vossen en kraaien (die laatste kunnen
met recht rekenen op Skip). Prima volgens de boswachter want anders wordt hun populatie
te talrijk.
Ik heb
veel over de mol gelezen vanwege de interesse van onze hond, dit was mij
onbekend. Bedankt boswachter Arjan dat je me even terug naar de schoolbanken stuurde
én dat mijn schuldgevoel jegens de Talpa europaea* ietsepietsie verminderd is.
www.kluifje.com - de
originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak