Zijn mandje stond voorheen aan zee. Noorse Buhund Skip werd
als bijkans tweejarige hond door ons geadopteerd. Intussen is het alweer 7 jaar
geleden dat wij hem liefdevol in de armen sloten. Dat het adoptie-etiket aan
hem is blijven kleven, was ons vreemd.
Het kwam zo. Ik was met wat huisvlijt bezig (sporadisch transformeer
ik kortstondig tot crea Bea): van fleurige lapjes meubelstof stikte ik een
kussen voor hem. Tijdens het opmeten, vlijde Skip zich erop neer. Het is een
compliment dat hij het in gebruik wil nemen. W. maande hem om ‘eraf’ te komen,
het kussen was nog niet helemaal klaar. Skip veronderstelde dat er ‘af’ bedoeld
en bleef liggen, dat betekent ‘af’ immers. W. probeerde het met ‘terug’, waarop
Skip het op een lopen zette en met een sip snuitje bij de voordeur ging staan;
een denkbeeldig gepakt koffertje naast hem. Wat verkeerde terminologie teweeg
kan brengen! We schoten in de lach: wat een toneelspeler. Doch stiekem bloedde
mijn moederhart.
Nadat het kussen af was, hebben we er samen op geknuffeld. Ik
vertrouwde hem voor de zekerheid toe dat hij vanaf het eerste ogenblik mijn
bloedeigen hondje is en dat hij best weet dat hij voorgoed bij ons hoort. Hoogstens
gaan we voor een dagje terug naar de kust om heerlijk uit te waaien aan zee.
www.kluifje.com - de
originele hondensite met kunst, cultuur & vermaak
mydogskipdoesthetrick.blogspot.com-
playful dog entertrainment