Naar aanleiding van de blog
van 14 oktober
Sommige honden zijn zo baasgericht dat ze geen tot nauwelijks eigen initiatief
tonen. Veel hondeneigenaars zijn (zonder zich daar van bewust te zijn) snel
geneigd hun hond te helpen of aan te moedigen. De hond laat dit ook direct zien
door al heel snel te kijken met een blik van ‘help me dan’.
Aangeleerde hulpeloosheid. Je kent het vast wel: de tennisbal is onder de
kast of bank gerold. De hond kijkt je aan en vraagt om hulp: ik kan er niet bij. Je schiet
onmiddellijk welwillend te hulp. Stel dat je niet helpt, wat gebeurt er dan?
Dan moet de hond zelf een keuze
gaan maken: ga ik alles op alles zetten om de bal te pakken of laat ik
het hierbij en ga ik wat anders doen. Hij moet dus gaan nadenken en dat is een
prima training voor een hond.
Zo rolde er een voor Skip bestemd koekje door de draadopening. Ik had
verwacht dat hij zijn poot door de draad zou steken om het koekje naar zich toe
te schrapen. Skips oplossing was zijn kop als een rugbyspeler tussen het draad wurmen
tot die voldoende meegaf om erbij te kunnen. Hoe de oren tegendraads en heelhuids weer terugkomen is van latere zorg.