Bob Ross probeert een schilderij van een adept te herstellen.
Een onverwacht warme woensdagmiddag
waar Bob Ross met vlugge witte kwaststrepen fluffluf
een lichtblauwe lucht heeft opgesmukt. We lopen samen op met de eigenaresse van
een aanstekelijk enthousiaste Ierse Setter. Onze conversatie gaat over de
verschillende aspecten van de jacht: jagen, voorbrengen, apporteren enzovoort.
Zij volgt een jachtcursus. Het komt ter sprake dat Skip bij zijn vorige
eigenaars solitair in de omgeving rondzwierf en een aanvullende maaltijd bij
elkaar jaagde. Het zelfstandige jagen is onmogelijk nog in perfecte banen te
leiden. Hij zou de voor te brengen buit immers verorberen in plaats van te overhandigen.
De slotsom is dat Skip te door de wol geverfd is om dat soort zaken af te
leren, maar hun hond nog onschuldig genoeg is om hem de goede manier(en) bij te
brengen. Overigens hebben wíj met het zelfbelonende gedrag leren omgaan. Wild
bestellen doen we gewoon bij de poelier.