De twee snoeperds Bob en Bono die erg op ons gesteld zijn, staarten onze
kant op. Niet de filantropische Bob Geldof (ooit frontman van The Boomtown
Rats) en de activistische leadzanger van U2 maar twee Labradors die naar hen vernoemd
zijn. Zwarte Bob heeft zijn koekje al binnen als de gele Bono zich eindelijk meldt.
Zo te zien beweegt de laatste al beter. ‘Dat komt door de medicatie. We mogen
langzaam afbouwen en hopen dat hij dan niet terugvalt’, aldus zijn hondenmoeder.
Bono heeft al een tijdje last van zijn rug en we zijn benieuwd of er over de
oorzaak en de behandeling al meer bekend is. ‘De foto’s wezen niets uit. De
symptomen wijzen in de richting van spit.’ Terwijl zijn bazin het verhaal
opdist, laat Bono zich een zalige pro bono nekmassage welgevallen. Met
dichtgeknepen ogen leunt hij tegen mijn dijbeen. Als we uitverhaalt zijn, gaan
we weer ieders weegs. Tot groot ongenoegen van Bono. Die blijft in tweespalt
achter. Met zijn broer mee naar huis of met ons. Zij roept ‘koekje’, wij
zwaaien gedag. Bono blijft verdeeld zitten. Pas als wij de hoek omgaan en het
vrouwtje bijna uit zicht, wint het koekje.