LANGSLAPERS

Staan jullie op?

Mijn in hartje hoofdstad wonende oom Bep had in de tijd dat je nog veilig een touwtje uit de brievenbus kon hangen vanaf driehoog een touw via de balustrades aan de voordeur gespannen, zodat zijn zwarte poedeltje zelfstandig een blokje om kon. Een soort voorloper van de huidige afstandsbediening. Een hondenluik of afstandsbediening zou voor ons inderdaad ook handig zijn. 

Of het nou dageraad of avond is, op deze vriendelijke manier maant de beleefd opgevoede Pop ons langslapers/kettingkijkers halverwege de overloop subtiel tot actie. In de ochtend struintuinen en/of haar lege maagje vast een voorproefje geven en ... het kan zomaar zijn dat Pop (ook niet de vroegste) ons gapend aan de ontbijttafel achterlaat en weer onder het dekbed kruipt. 's Avonds (bij voorkeur vóór het donker) een laatste inspectieronde en de dankjewel-brokjes voor de vaste kunstjes bij de trap en op haar bedje.

FIFTYFIFTY

Opgetogen met de handen op de knieën trommelend tegen een imaginaire hond

Elke hondeneigenaar weet dat wanneer jij het allerleukst bent voor je hond een total recall geen probleem vormt. Toch is het ideaal om humorvolle foefjes achter de hand te hebben.

Augustus. Het ene moment zomert het, het andere moment is het herfst. Buienradar voorspelt droog. Een eeuwenoude eik biedt ons een schuilplaats tijdens een plaatselijke hevige vijfminutenbui die het landschap mistig maakt. Pop vindt wachten saai en waaiert ladida uit. Verbaasd kijkt ze af en toe om waarom wij haar niet terugfluiten; zij is zich niet bewust dat wij haar via gps volgen. Het klaart op en we wandelen de openheid tegemoet. We kunnen Pop roepen, de kans is fiftyfifty dat ze onmiddellijk gehoor geeft. Du moment is het aannemelijk dat ze komt, omdat konijnen niet van regen houden. 

Toch besluit ik een beproefde truc uit te voeren. We hebben de natuur voor ons alleen, desalniettemin uit ik me enthousiast tegen denkbeeldige kennissen met hond: 'He, wat leuk jullie weer te zien.' Tegen de imaginaire hond op babybrabbeltoon: 'Heej Schatzi, knuffelknuffelknuffel.' Ik had een naam kunnen noemen, maar dan zou ik Pop bij terugkeer of teleurstellen (bij een favoriet persoon) of opfokken (bij een hond die haar jaloersheid opwekt omdat wij die zo leuk vinden). Barbatruc. Als een bliksemschicht staat Pop voor mijn neus. Om zich heen kijkend verandert haar gezichtsuitdrukking in: waar is iedereen. Ben ik misleid? Natuurlijk verklappen we niet dat we haar gefopt hebben. Ik antwoord met een pokerface: 'Je had er net bij moeten zijn, zo leuk, maar ja nu zijn ze weg. Je bent net te laat.' Pop knijpt haar ogen ongelovig tot spleetjes. Fiftyfifty dat ze wordt beetgenomen.

KALMERENDE SIGNALEN

 

Grote zus' houding vertelt blafPop: 

Maak je niet zo druk. Laten we een happy duorol doen.

EEN MET DE NATUUR

 

Een met de natuur. Dat gun je elke hond.

RASGEBONDEN

 

Halla -  foto Tanja Ludwig

Het leuke aan een rashond is onder andere dat je vergelijkingsmateriaal hebt qua rasgebonden eigenschappen en de poses. Instant erkenning op foto's, dat je je soms meerdere keren moet vergewissen of dat niet jouw hond is. Zie hier Halla en Pop in een identieke pose. Echt meisjes he, ze showen hun lange nagels en vragen voor een manicure.

Pop

De hint die ongezien bleef.

POPSTAKELS

 

mooi meisje in haar zomerjas

Een aanlijnwandeling in het losloopgebied langs de ringweg. We zijn expres wat later zodat het gros van de honden al naar huis is. Meerdere uitslapers hadden deze zaterdag hetzelfde idee. Pop beseft dat ook en wil liever naar huis. Alle jongens lopen achter haar aan en laat Pop dat nou net niet leuk vinden. 'Dat krijg je Pop als je het mooiste meisje (zelfs in haar zomerjas is ze cute) van de klas bent', zeg ik. 'Weet je wat, ik screen de honden op afstand, mocht er iets gevaarlijks tussen zitten, kunnen we alsnog het gebied verlaten. Pop weifelt. Ik: 'En jij mag zelf aangeven of je toenadering wil of niet. Ik heb haar vertrouwen.

De westie tweeling loopt aangelijnd, evenals de Yorkie zusjes. Dat had voor Pop niet gehoeven, want alles wat kleiner is dan haar verdient sowieso het predicaat oké. Guus, de zwarte cocker liep eerder een blauwtje bij Pop. Hij bekijkt haar geeneens meer. Een bebaarde man met en slome bouvier slaat een zijpad in. Voor een blind meisje met een jachthond aan de lijn gaan we zelf aan de kant, omdat zij volgens een vast patroon lopen. Eurasiër Pixel die in dezelfde straat woont als Pop en daar op gezette tijden voor onze huisdeur door haar wordt uitgeblaft, wacht bovenop de dijk tot we voorbij zijn. Op zich zou dat niet hoeven, want op neutraal terrein kunnen de dames het prima met elkaar vinden. So far so good. 

Pop gedraagt zich losjes. Een gerugzakte man onbekende hond op het pad. Pop stopt. Ik gun haar alle tijd om de hond en de situatie in zich op te nemen. Pop mag beslissen of ze toenadering wil, de hond op gepaste afstand laat passeren of er zelf met een boog omheen wil gaan. Pas als Pop zich veilig voelt en de eerste stap zet, volg ik haar. Dit werkt perfect - ook voor volgende ontmoetingen - want ze weet dat ik haar niet zal meesleuren of in een situatie dwing waarin zij zich ongemakkelijk voelt. Ontspannen wandelen we verder, net als ik denk: da's weer een positieve ervaring met weinig obstakels, verschijnen de goldens Ceasar en Nero om de hoek. Pop verstijft en vertoont een flight reactie, ondanks dat de  lieve jongens niet naar haar talen. We gaan de dijk op waar we bearded Teun en terrier Kareltje ontmoeten. De drie gaan op hun gemak liggen, omdat de vrouwtjes heel wat bij te kletsen hebben. Hoe verschillend kunnen ontmoetingen zijn.

HET HEKJE

 

Speciaal voor Pop hebben we een struintuin aangelegd. Na een meedogenloze niesbui die gelukkig goed afliep, is haar favoriete struinstuk tijdelijk verboden gebied. Weken post ze voor de draad, want net als wolven is ze te lui om over die halve meter te springen. Baasje kan het niet meer aanzien: grashalmen worden afgeknipt en scherpe grassoorten verwijderd. Als proef zetten we een poortje open. Pas uren later zie ik er een wit pluimpje opsteken. 

Geen niesbuien of traanogen. De mobiele draad mag weg, behalve het vaste hekje links langs de vlonder. Laten daar nu net de muizen huizen. Het posten wordt hervat op de houten vlonder. Geregeld zien we haar bokkesprongen maken. Sneu voor je Pop, maar de planken gaan we niet afbreken.

Tegen de ochtend zal en moet ze eruit. Een slaapdronken baasje opent de tuindeur. Pop sprint naar het struinstuk, duikt erin en heeft de muis. Heeft ze nou zo'n excellent gehoor, heeft ze in plaats van slapen liggen uitdenken hoe ze de muis te pakken kon krijgen, weet ze dat de muizen 's nachts het veld in trekken of was het puur toeval?

Het muisje werd in bewaring gegeven. Half zes is te vroeg voor ontbijt.

BRAMENJAM

Bramenjam op haar hoofd, sneetje in haar oor, schram onder haar oog en traanogen.

Wij: wees toch een beetje zuinig op jezelf. Je moet nog lang mee. 

Pop: De wolven zijn in aantocht. Iemand moet de konijnen trainen.

Nadat baby bunny over mijn voet heen een veilig heenkomen vond en zo haar brevet haalde, hijgt Pop verzadigd uit. Voor haar is de missie geslaagd!

Wij zien haar liever niet verdwijnen in bramenstruiken van onmetelijke omvang.

Pop: Och, door de dichte vacht zie je de littekentjes niet.

DUIVENACT

 

Ik slaap niet. Ik sluimer ...

en koester de zonnewarmte achter glas.

Maar als je vraagt of ik mee ga naar het park ...

ben ik meteen klaarwakker!

Pop en ik bevinden ons in het langgerekte stadspark. Het is een vient et va van hondenwandelaars, maar Pop heeft belangrijkere zaken aan haar knappe kopje. Na 40 minuten maar liefst liggend een konijnenburcht met tien entrees tegelijkertijd te hebben bewaakt, kunnen we door naar het stadscentrum op zoek naar duiven - een van Pops hobby's is duivensluipen. 

Er zijn veel Duitse en Turkse toeristen op de been en Pop ontpopt zich als een Moeder de Gans. De groene mannelijke studenten vinden Pop en haar duivenact eveneens vermakelijk en al snel volgt een (filmende) menigte de verrichtingen. Zelf sta ik met open mond: ik geloof mijn eigen ogen niet, dit overstijgt alles! 

Het eerste trio duiven stelt zich parallel van elkaar midden op de promenade op. Pop zet telkens behoedzaam een stapje naar voren. Deze duiven zijn jong en blue. Pop hoedt ze als makke schapen. Ze laat de drie een cirkel waggelen, stelt ze in een driehoek waar zij om hen heen draait en als kers op de taart paraderen ze met pronkende verenstaart in Pops ganzenmars totdat een verhitte moeder die twee blèrende kinderen met zich meetrekt, bruut de voorstelling doorkruist. De artiesten fladderen weg. Een collectief aaaah volgt. Ik had zo met de pet rond kunnen gaan. Op de boulevard probeert een euforische Pop het kunstje te herhalen, maar de oude houtduiven herkennen haar en vliegen bij haar aanblik al weg.

Thuis wordt me verweten dat ik geen opnames heb. 

Ze HAD wereldberoemd kunnen worden.

Ze is niet het type om te blijven mokken. Al vlot droomt ze van London, Paris, New York.

CADEAUTJE

 

Pop is een cadeautje, maar daarom heeft ze geen strik om. Ze draagt een gestrikte steunkous met inlegkruisje waardoor het elastiek mooi breed blijft. Het geval wilde dat het prikkeldraad door het hoge en verwilderde groen langs de beek onzichtbaar was geworden. Gevolg was een jaap in haar jas. Iets groter dan een centimeter en door alle lagen heen. Dat vraagt om een hechting binnen de drie tot maximaal zes uur zou dokter Stassen adviseren, en al naar gelang antibiotica. Helaas liet Pop het gapende gat pas 's avonds te laat zien. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. De douchekop sproeide de roze wond schoon en de tondeuse schoor de huid rondom de wond kaal. Een dubbelgevouwen zestientje (niet verklevend gaascompres) werd met Leukopor aan de huis bevestigd. De volgende ochtend zag de wond er gezond uit en we besloten het die dag aan te kijken nadat zuster Marly ook goedkeurend had geknikt. Om onder het wandelen (rennen en springen waren verboden en daar hield ze zich aan) de wond te beschermen, kreeg ze buiten dus bovengenoemde strik om. Na drie dagen zat er een korstje op dat we nu met lanette crème soepel houden zodat de genezende huid niet gaat jeuken. Pop is een gezonde hond blijkt, want van de hele wond is binnen een week weinig meer te vinden.

ONGEDULD

 

Hoe ongeduldig ze soms kan zijn (honger na de wandeling), hoe geduldig en zonder een kik te geven kan ze voor de buitendeur wachten om binnengelaten te worden. 

OP DE UITKIJK

 

Pop blikt verlangend vanuit de picknicktafel over de liguster naar het felbegeerde veld achter haar. Vanwege het hoge bloeiende gras (verraderlijke grasaartjes en hatsjie! zaadjes) is dit terrein tijdelijk taboe voor haar.

Ertussenuit knijpen is onmogelijk: ze hebben me door

WERELD HONDENDAG 2021

Vandaag staan honden extra in de schijnwerpers

Wees elke dag lief voor je hond, hij is je meest toegewijde vriend

DRIVING MISS DAISY

From the serie impersination of filmfragments: Driving miss Poppy

Uit de serie filmfragmenten uitbeelden en/of naspelen: Driving miss Poppy.

KNIEKUSSEN

Naarmate een mens ouder wordt, komen de gebreken. Je spieren worden bijvoorbeeld strammer. Als vanzelf ga je op zoek naar meer comfort. Zo stikte ik voor mezelf enkele kussentjes om de knieën en voeten te ontlasten tijdens het liggen. Pop, moe na een intensieve rabbittraining, toont aan dat ook jonge moeë hondjes zachte kussentjes gerieflijk vinden. Na wat heen en weer geschuif, vindt ze de ideale ligpositie - honden genieten extra met een kinkussen.

ZONNEN

de augustuszon brandt hoog aan de hemel

de grassen krassen en wuiven in de wind

matras en strandlaken voor extra comfort

zonnebril en zonnebrand op de neus

glaasje bubbels on the side

toch nog even naar binnen

telefoon halen om zeegeluiden op af te spelen

veldbed is ingepikt

MOOIZITTEN

Pop gaat er eens goed voor zitten

NATUURFILM

Pop kijkt ontspannen liggend met gekruiste voorpoten naar een van de vele natuurfilms op het breedbeeld voor haar. De Oosterburen hebben het goed bekeken. Elke middag laten ze een mooie streek in eigen land zien. Een effect sorterende stimulans om de reislustige inwoners vakantie te laten vieren in Duitsland. Als er dieren in voorkomen die ik ook moet zien (Daar moeten we heen!) tipt ze me.

FOTOMODEL

Een halfslachtige zomer. Pop had waarschijnlijk een carrière in gedachten als avonturierster in Tuinesië. Feit is dat we deze zomer meer in de wintertuin doorbrengen. Recht in de lens kijken was voorheen niet aan Pop besteedt. Het was uitermate lastig om haar zonder platte oren in beeld te vangen. Nadat ik haar als een paparazzi in hinderlagen gelokt heb, heeft ze alle schroom laten varen. Tijd om te schitteren. Kijk haar eens flirten met de camera.

DAGRECORD

 

Net als mensen verwerken honden gebeurtenissen in hun animale bestaan en daarin opgedane ervaringen in hun slaap. Zo ook Pop die na een renronde in het wild in haar droom een extra tandje bijzet om haar persoonlijk dagrecord te verbeteren.

HET HAASJE

liggende haas in brons vereeuwigd door Jeanette Jansen

elegant en sierlijk als een haas