Een retriever had het opgegeven en liet het gegraven gat voor wat het was. Pop hoefde slechts in te koppen. Dacht ze. Zandkorrels bedekken haar lichaam met een Venz regen als haar voorpoten grond verzetten. Het doet me denken aan een van de eerste pupfoto's die we van de fokker kregen. Haar neus moest nog van roze naar zwart kleuren en een bevriende fokker die ons hielp met het stamboomonderzoek noemde haar Spikkel. Spikkel hebben we haar nooit hoeven noemen, want toen ze bij ons werd gebracht, was haar neusje glimmend zwart.