Opeenvolgende ochtenden schooit ze door het naast een moeras gelegen bos over heuvelrug en bergkammen. Tot een bepaalde plek haar telkens weer trekt. Pop blijft daar blaffen: hier klopt iets niets. W. neemt poolshoogte, maar ontdekt niets wat onze aandacht behoeft. Moi, als de volgende ochtend hetzelfde ritueel zich herhaalt: 'Misschien zit er een wezeltje?'
Een groter goed doorvoed dier komt onze richting uit gehopst. Het is onmiskenbaar een sneeuwhaas zoals we die van plaatjes kennen. Prachtig en hij of zij laat zich bewonderen. Pop weet instinctief dat deze hazen makkelijk 64 km per uur bereiken en doet geeneens moeite om een achtervolging in te zetten. We mijden de plek de komende ochtenden om te zien of de sneeuwhaas daar zijn thuis heeft.
Je bent van harte welkom op