Aan de
overkant van de rivier trekt een zoekende kudde runderen in de ganzenmars naar een claxonnerende wagen een kilometer verderop. De loods voorop, daarachter de
leider gevolgd door de meelopers. Als laatste schokt een nakomertje.
Een
indrukwekkende trektocht die gepaard gaat met verontrustend gehuil. De
moederkoeien brengen buitenaardse geluiden voort waarbij zingende orka’s en walvissen
verbleken. Ze huilen omdat hun stierkalfjes zijn afgenomen. Deerniswekkend.
Meelevende Galloway-moeders die wel hun kalf hebben mogen houden, zwalken op de
oever waar wij wandelen uit medeleven evenwijdig mee. Spijtig voor Skip die
door de trekkende stoet verplicht aan de lijn moet.
Aangekomen
bij de auto die toeterde, blijkt dat het niet de beheerder is, maar een
recreant die waarschijnlijk een langsrijdende kennis daarmee begroette. De kudde
is umsonst hoopvol door het gebied getrokken. Heel menselijk: de verkenner krijgt
door meerdere kopstoten op zijn donder van de leider die zich nu moet
verantwoorden (gezichtsverlies) bij de rouwende moeders. Het blijft onrustig en
het duurt nog zeker een uur voordat de droeve roep is verstomd.