dinsdag 27 mei 2014

GLUREN BIJ DE BUREN


Nederlanders schijnen een nieuwsgierig volkje te zijn dat zich nergens voor schaamt. Gluren bij de buren zit in onze aard. In het echie, of op internet op huizensites. Door de massale plakwoede van folie op de ruiten en naar beneden gelaten rolluiken zou je het geloven ook. Want: vrijpostig koekeloeren bij een ander is niet hetzelfde als wanneer iemand indiscreet zijn gezicht tegen jouw venster drukt. 
Een hond kan goed van pas komen bij het naar binnen turen, volgens Nancy Berendsen (uit: ‘Binnenkijken’). Met de hond aan de lijn heb je immers een prima excuus om voor een raam te blijven dralen om zo het interieur goed in je op te nemen. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat Nancy een hond heeft en die uitlaat langs een huizenrij. In onze parochie schuiven senioren met priemende ogen acuut de vitrage aan de kant, of kloppen driftig op de raam alléén al bij de gedachte dat je voor hun raam halt zou houden om daar je hond de gevel, of de met zorg gepote geraniums te laten bewateren. En zeker met zo een dag als vandaag als het blijft sijpelen, heeft het sleuren langs deuren voor Skip en mij geen toegevoegde waarde. Nee, wij zien met plezier af van inkijkjes en genieten liever ongestoord in de natuur. Bij wat voor weer dan ook.