zaterdag 31 mei 2014

KAN EEN HOND TEGEN BRANDNETELS?


Het moet een zot gezicht zijn geweest toen ik uitgleed. Met mijn volle gewicht duvelde ik in de brandnetels. In een reflex, en om mijn val te breken, omhelsde ik de prikkende planten met blote armen. Binnen no time was mijn vel rood van de achtergebleven brandharen. Als kind krabde je je dan wezenloos waardoor de brandharen waaraan kleine zakjes met het irriterende mierenzuur zitten, breken. Gevolg: bultjes werden bulten, en de brandende jeuk heviger. Moeders bood soelaas met azijn en mentholpoeder - elk huishouden heeft zijn favoriete middeltje. Ook het kruid herderstasje dat altijd in de buurt van brandnetels groeit, kan verlichting bieden. Door schade en schande ben ik wijs geworden: het beste is de jeuk te voorkomen door krabben of wrijven achterwege te laten. Dat laatste doe ik en eer ik thuis ben zijn er slechts rode gevoelloze speldenprikjes zichtbaar.

Waarom ik dit vertel? Omdat ik me afvroeg of honden bij een aanvaring met brandnetels ook de onaangename steken, jeuk en bultjes ervaren. Volgens dierenartsen is dat zo. Het verschil is echter dat ze door hun beschermende beharing en hun dikkere huid minder snel een reactie krijgen. Zwakke plekken bij de hond zijn de minder behaarde delen zoals buik, liezen, oksel, binnenkant oren en tussen de voetzooltjes. Is de hond gestoken, voorkom dat hij gaat krabben. Naast azijn of mentholpoeder dat je onderweg niet bij de hand hebt, kan een verkoelende duik in het water de brand wegnemen.