Elke ochtend herhaalt
zich hetzelfde ritueel. De geduldige hond heeft tijd genoeg. Hij slaapt graag
uit en wacht tot ik uitgerommeld ben. Als hij de deksel van zijn koektrommeltje
hoort, verlaat hij vrijwillig zijn mand en volgt mijn verrichtingen vanaf het
trapportaal. De afdaling maakt hij pas als ik mijn zakken gevuld heb en enkele
brokjes in de gang strooi.
Komt hij uit zichzelf
naar beneden dan zijn er twee varianten mogelijk. A: hij vlijt zich op een van
de ronde vloermatjes in de gang om rustig wakker te worden. Of B: hij neemt in
kaarsrechte zithouding bezit van de velours ‘stip’. B geeft: halsband om en
wegwezen, hoge nood.
