De foto is een reconstructie. Uiteraard riskeren we geen tweede uitbraak.
We patrouilleren langs de omheining. Noorse Buhund Skip vindt het daar
reuze spannend omdat zich in de bramenstruiken aan weerskanten konijnen
schuilhouden. Dat weten stropers ook. Vandaar dat ze er illegaal strikken
plaatsen. Strikken die wij nu proberen op te sporen, tenslotte kan de
boswachter niet constant controleren. Skip en de baasjes zijn ijverig op zoek;
ieder heeft zijn eigen bezigheden. Dan: een nachtmerriescenario. Skip achtervolgt
een konijntje en zweeft bij de enige openstaande houten poort over het
wildrooster, de spijlen merkt hij geeneens op. Hij bevindt zich nu in de
gevarenzone langs de drukbereden snelweg. Wij gillen: ‘Skippy, kom terug’. Als
het konijn nu maar niet oversteekt, en aan deze kant van het asfalt blijft,
denken we simultaan. Met kloppend hart zien we Skip hobbelend over het
wildrooster terugkomen. Hij komt niet naar ons, maar gaat braaf voor het direct
ernaast gelegen voetgangerspoortje zitten. Skip, zich van geen kwaad of gevaar bewust,
verkeerde in de veronderstelling dat hij in de fout was gegaan door het
wildrooster te gebruiken en dat hij wel door het toegangspoortje mocht indien
hij dat netjes had gevraagd. We lachten bevrijdend. Van de op enkele meters
afstand liggende dodelijke weg was hij niet op de hoogte, het dichte
struikgewas ontnam hem dat zicht. Skip werd tot zijn teleurstelling aangelijnd.
Wij schraapten ieder onze pijnlijke keel van het schreeuwen. Die nietige
bijkomstigheid hadden we graag voor een heelhuidse hond over.