Mijn leeg program (er blijft heel
wat tijd over als je geen lange wandelingen of actieve spelletjes met de hond mag
ondernemen) wordt al snel ingevuld. Onverwacht hebben we een begrafenis. Skip,
die zijn arme hompelpootje moet ontzien, is levendiger dan ooit. Tussen de
stapel hout die naast de schuur ligt, troeft onze zielenpoot een spartelende muis
af. Zelfs met drie poten lukt het Skip een muis te vangen! Soms is afscheid: bestemming bereikt. Deze
schattige grijze muis met zijn puntige toetje had nog een heel muizenleven voor
zich. Een beknopte rouwdienst lijkt me gepast. Zeker omdat Skip al een flink graf
delft. Ik fabriceer met het tuinschepje een passendere maat. Muis erin, bloemen
erbij. Skip woont de ter aarde bestelling bij. Ik mummel iets in de trant van ‘ ... in
de bloei van zijn of haar leven ...’ en ‘We (nou ja, Skip) hebben maar heel kort
plezier aan je mogen beleven ...’ Rest in peace. Ongeduldige Skip wil de muis verplaatsen.
Gauw zand erover.
