Pop feels at home in our backyard. Time to extend her borders. It’s a sunny
afternoon. The first walk is along a quiet little stream. Pop who only
knows snow is overwhelmed by spring shades and flavors. She loves it tells her
curled tail. The first Dutch dog she meets is a stabile old hybrid Dalmatian
named Ace. He waits courtly until she’s ready to make acquaintances. We go
further to a meadow with three medium size horses in white, grey and brown. I’ll
take Pop in my arms and keep safe distance. Her comfort zone is when there are
no trembles of fear. On our way back Pop hops. Her first walk is a succes. At home she rotates on her back at the lawn (happy!), then instantly
dozes off: processing lots of new positive impressions.
In
haar eigen tuin voelt Pop zich op haar gemak. Tijd om de grenzen te verleggen.
Een
zonnige middag op een groen laantje langs een stroompje waar jonge varens als
fonteinen uit de knop rollen. Langs de glazen wand van de snelweg naar Duitsland bedwelmen bloesem en katjesstuifmeel. Pop neemt al het lentegroen in zich op; voordien kende ze alleen sneeuw.
De eerste Nederlandse hond die ze ontmoet is een
tweedehandse halfslag
dalmatiër. De ouwe rot
Ace is een stabiele hond die rustig wacht tot Pop zover is om naar hem toe te
komen. Dat doet ze na eventjes geschuild te hebben in Wims veilige hurkhouding.
Zij haalt haar tongetje langs zijn snuit. Hij kijkt ons met trouwe hondenogen
aan: wat een scheetje. We gaan naar de drie middenslag paarden in de wei. Ik
pak haar op de arm, Wim voert de paarden plukken mals gras. De juiste afstand
is waarop Pop zonder bibberen nieuwsgierig naar de paarden lonkt. De weg terug huppelt
ze met gekrulde staart. Thuis rolt ze op haar rug op de felgroene grasmat om daarna als een blok in
slaap te vallen (happy!): geestelijk moe van alle positieve indrukken. Haar eerste uitje kunnen we als succesvol beschouwen.