Until now we're very persistent. We are not giving her anything from the table. Pop doesn't beg yet and we want it to keep it that way. She is a small and picky eater. She is fast a sleep during our meals. When she's awake, it's her turn to gobble.
The only food that draws her attention is the smell of pizza and a crispy bag of potatoe chips - I geuss she was unintentionally succesfull by her breeder. I walk in the garden enjoying a piece of cake. Pop jumps up. 'When you are grown up, maybe,' I mislead her. Pop runs through the garden and leaps on the garden table. Big enough? Smart girl! Sorry Pop, I don't fall for it.
We zijn redelijk standvastig. Tot nu toe zijn we nog niet in de valkuil getrapt om Pop te leren bedelen (door aan tafel restjes te voeren). Pop kent het niet en taalt er niet naar. Ze is (nog) een kieskeurige en karige eter. Ze slaapt op de bank als wij eten. Als ze wakker is, is het haar beurt om te smikkelen.
Het enige wat haar aandacht trekt wat betreft eten is: de geur van pizza, of een krakende chipszak. Ik neem aan dat ze hier onbedoeld succes mee heeft gehad bij de fokker.
Ik loop de tuin in happend aan mijn met echte amandelspijs gevulde koek. Pop springt tot mijn verbazing tegen me op. 'Als je later groot bent,' maak ik haar wijs. Pop sprint de tuin door en hopt op de tafel. Slim van d'r. Zo is ze inderdaad een stuk groter. Helaas trap ik er niet in.