In het park wandelen
twee gezinnen, begindertigers, met hun drie goed gevulde teckels. Als de logste
éminence grise van hen afdwaalt, sommeert de padre de familia: ‘Bifi, hier komen.’ Grappig gevonden naam voor
de langgerekte taks: Bifi, het Duitse bierworstje dat de pretenties heeft om
ooit de status van Italiaanse salami te evenaren. Teckel Bifi raakt steeds
verder op drift. Het worstenbroodje toont zich allerminst ontvankelijk voor
herhaaldelijke verzoeken. Hij is ouderdomsdoof en zijn jongere broertje
‘Worstje’ (dit verzin ik niet), moet hem op andere gedachten brengen. De
families krijgen geen grip op de dashonden. Dochterlief komt de honden die met
Skip zijn meegelopen, ophalen. W. becommentarieert de situatie snedig: ‘Had ‘m
maar Wifi* genoemd, dan was er vast een betere ontvangst geweest.’ De familie
die gegarandeerd alle repliek over de combinatie Bifi en Worstje al gehoord
had, deed ‘m af als afgezaagd. Ik vond het briljant.
*Wifi is de afkorting
van wireless fidelity. Je spreekt het uit als wai-fai. Toch rept iedereen van
het hipper klinkende wie-fie.
uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen