Een coach is iemand die op
zaterdagochtend op een voetbalveld staat te schreeuwen dat zijn spelers beter
hun best moesten doen. Bij onze toenmalige hondentrainster ging het er op de
beginnerscursus net zo aan toe.
In het park hoor ik een stem die ik uit duizenden herken. Meer dan twintig jaar heb ik ‘m niet meer gehoord. Zonder de persoon in kwestie te zien, twijfel ik geen moment dat-ie afkomstig is van de hondentrainster waarbij we slechts enkele lessen hebben gevolgd. Los van het feit dat we verschil van inzicht hadden over de omgang met honden, werd ik vooral kregel van haar dwangmatige perfectionisme in relatie tot haar eigen voorbeeldige herdershond.
Van hem was een onberispelijk soldaat gemaakt die niet beter
wist dan bevelen op te volgen. Wat had ik een compassie met hem. Het
ergste was dat hij het in haar ogen nooit goed genoeg kon doen; het kon, nee
het móest altijd beter. ‘Dat kan beter’ was haar vaste leus. Thuis bezigen we
de term nog weleens als harlekinade jegens ons eigen hondenbeest - hij
trapt daar uiteraard niet in. Nu marcheert ze met een uitzonderlijk gehoorzame
pup. Tijden veranderen. Gelukkig heeft het merendeel van de hondentrainers een
omslag gemaakt naar positief begeleiden. Zou zij nog steeds …
uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen