HONDENNAMEN

Maanden van voorbereiding. Zoveel vragen komen op ze af. Welke hondenras zullen ze nemen? Wordt het weer de mainstream Labrador en voor welk sausje kiezen ze: chocola, karamel, of drop? Of wordt het toch een handzamer formaat; ze worden immers een dagje ouder. Met welke fokker zullen ze in zee gaan? Opteren ze voor een pup of een volwassen herplaatsing? Na lang wikken en wegen is de voor de handliggende beslissing: de klassieke zwarte Labradorpup.

Niets wordt aan het toeval overgelaten. De ongeboren pup schrijven ze alvast bij hun favoriete hondenschool in en een oppasadres wordt geregeld. Aan werkelijk alles wordt gedacht. Nu het leukste en lastigste: het verzinnen van een passende naam. Zouden ze hem heel cliché vernoemen naar zijn voorganger, of een nieuwe extravagante roepnaam bedenken? Iedereen in hun omgeving werd gevraagd een originele naam te opperen, het internet werd afgestruind en namenboekjes werden uitgepluisd. Dat alles om de ultieme naam te vinden.

De pup arriveert en het grote genieten kan beginnen. Tijdens een blokje om ontmoeten we de trotse eigenaar van een snoeperig zwarte Labby, knap Kooltje, klassiek Moriaantje, of zwarte Pietje. Ik barst van nieuwsgierigheid als ik lollig vraag: ‘En, hoe heet de kleine Blacky?’ Verliefd klinkt het: ‘Max.’ Max! Van alle denkbare namen, hebben ze de populairste hondennaam van onze wijk, wat zeg ik van heel Nederland, uitgekozen. Handig.

uit de bundel: Kluif (2013) door Cela den Biesen