donderdag 23 oktober 2014

WAAROM JAAGT MIJN HOND?

born to run

De stelling: wie was er eerder, de kip of het ei? Heeft door de eeuwen heen al heel wat hoofdbrekens gekost. En de wetenschap is er nog niet over uit. Datzelfde geldt voor Skip. De wegloper kwam pas bij ons wonen toen hij bijna twee was. Zou de Noorse Buhund, indien hij als pup bij ons was gekomen, ook gejaagd hebben? Want wij zouden dat in beginsel al niet hebben toegestaan. Een soort kip-of-het-eivraag: is jagen aangeleerd of zit het in de genen? Kan je een jagende hond het jagen afleren en een hond die niet geïnteresseerd is in jagen, dat bijbrengen?

op dreef

Elke hond kan een jager worden. Honden vinden het heerlijk om te rennen. Worden ze daarbij getriggerd door een ‘wegvluchtend’ dier, mens, of vervoermiddel, dan zullen ze (uitzonderingen daargelaten) instinctief de achtervolging inzetten. Was deze actie, in wat voor opzicht ook, succesvol, dan krijgt de hond hier een adrenalinekik van. Doet zo een situatie zich weer voor, dan zal de hond het gedrag maar wat graag willen herhalen.

(af)remmen

(Na)jagen is dus zelfbelonend gedrag. Het is in aanleg aanwezig en kan doordat de hond regelmatig de vrijheid krijgt om zijn gang te gaan, uitvergroot worden. Wil je niet dat jouw hond een passionele jachtdrift ontwikkelt, of ongeoorloofd de achtervolging inzet, dan zul je dit (uit veiligheidsoverwegingen) voor moeten zijn of inperken. Dat kan met gehoorzaamheidstraining, jachtcursus, respect bijbrengen voor dieren (en alles wat beweegt), het vermijden van prikkels die aanzetten tot achtervolgen, en vooral jezelf het aller-interessantst maken. Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet. Bepaal daarom als eigenaar vanaf dag één of je zulk gedrag wilt toestaan. NB Een jachthond doe je te kort indien je hem zijn oorspronkelijke taak waarvoor hij geboren is, onthoudt. 

born to hunt