Skip graaft onder aan de schuining van de
dijk. Hij is geconcentreerd bezig. Andere honden blijven onopgemerkt. Toch
kijkt hij op als er gefietsbeld wordt of als een langs scherende brommer te
lawaaiig is. Gepokt en gemazeld kan ik onderscheid maken tussen de
graafmethodes naar mol, muis of konijn. Vandaag staat dubbel muis op het menu.
Dat is een beetje mijn schuld, vrees ik. Om een frontale foto te maken, moet ik
voor Skip gaan staan. Mijn voetstappen bewegen twee muizen naar buiten. Het
voorgerecht rent in de opengesperde muil van Skip, het toetje houdt Skip met
zijn rechtervoorpoot tegen. Waar Skip totaal geen weet van heeft, is dat hij
met zijn gespierde achterpoten een uit de klei gekropen pad plet.
Een rubberachtig amfibie met bungelende
billen waaruit van alles gulpt dat binnenin behoort, is allesbehalve een prettig gezicht. Ik zal hem
uit zijn lijden moet verlossen. Ondanks dat ik hem zo pijn bespaar, vind ik het
moeilijk. Ik loop een forse wandelaar tegemoet voor hulp. Een krasse kraai
ontslaat hem en mij van een moeilijke stap.
.JPG)