 |
| De ochtend na de narcose voor de MRI en echocytologie |
Na de diagnose - een
praktisch onmogelijk te opereren chronische ontsteking (vaste massa van ca. 6 cm)
in de linkerspeekselklier - begon Skip 23 juni aan de zware Prednisolon kuur
die bedoeld is om de groei te remmen en de ontsteking te doen slinken zover dit
mogelijk is. Dosering eerste 4 dagen 30 mg, daarna om de dag tot donderdag 15
juli. Het verloop: het was tijdens de kuur (extreem) zomers dus we kunnen niet met
zekerheid vaststellen of alle ZICHTBARE bijwerkingen uitsluitend aan de
Prednisolon te wijten zijn.
Rusteloos
Overmatig hijgen – weinig slapen
Stijging
lichaamstemperatuur (koortsig?) – Skip wil alleen buiten en op een stenen vloer liggen.
Excessief drinken met als gevolg dag en nacht overdreven
lozen – Skip slaapt ’s nachts in de tuin (wij in de serre), zodat hij
kan urineren naar behoefte.
Winden - Stinky Binky
Honger – om vraatzucht te voorkomen,
verdelen we zijn voer over de hele dag. Dat werkt.
Afzondering. Skip zoekt ons gezelschap, zoals
gewoonlijk niet op, maar kiest voor isolement.
Angstdromen, hardop. In de bijsluiter wordt gewag
gemaakt van stemmingswisselingen, daar merken we gelukkig weinig
van.
Spierafname - Skip heeft mede dankzij het zomerweer
veel kunnen zwemmen, hopelijk blijft de spiermassa zo op peil.
Tijdens de tweede
week, maakt Skip nooit eerder gehoorde geluiden bij het opensperren van de
bek, gapen, rekken, en/of als teken van ongemak(?), diepe keelgeluiden (net als
bij zuchtend inademen). Hij wrijft zo nu en dan met zijn kop in het gras.
Tijdens de derde week
zien we op woensdag 8 juli een kentering, nadat hij dinsdagavond (en later nog
vrijdagmiddag) anderhalf uur heeft gegraven (Skip graaft met poten en bek).
Skip registreert weer met beide ogen en kijkt ons weer aan. (Emotioneel). Hij
zoekt weer contact en wil bij ons liggen. Het keelgeluid horen we niet meer.
Tot en met zaterdag staan de kijkers recht. Zondag begint het oog weer te
tranen en zwemt het wat in het vocht. Maandag en dinsdag traant het alleen. De
oogbol blijft naar voren gepositioneerd. Het spastische gekrabbel (doordat hij
geen diepte onderscheidde) op de gietvloer en het parket is voorbij.
Elke week hebben we
foto’s van het oog gemaakt om te zien of er progressie inzit. Conclusie: vooraanzicht
is aanzienlijk verbeterd, van bovenaf gezien is er slechts een licht verschil. Je
ziet daar duidelijk dat het oog naar buiten wordt gedrukt door de bolle rand. De specialisten gaan nu
in conclaaf voor het vervolgtraject.
Voor iedereen die
meeleeft (het wordt gewaardeerd): Dappere Skip laat zich door dit alles niet
weerhouden om van zijn (voorheen zorgeloze) leventje te genieten. Hij wandelt,
rent, zwemt, jaagt met zijn vriendinnen (Cruzer worp zich meteen op als
blindengeleidehond), en eet! Voor ons een teken dat hij wel hinder ondervindt,
maar geen hevige pijn lijdt, en vooral verder wil.
De algehele gezondheid gaat wat daagjes goed. Tot zondag 19 juli. Skip zondert zich af en voelt zich niet senang. Na een doorwaakte nacht de morgen erop direct naar de dierenarts als Skip niet wil opstaan. Er wordt bloed geprikt en getemperatuurd: 39,5. De leverwaarden zijn alarmerend hoog, vermoedelijk door de hoge dosering Prednisolon, zegt de door de dierenarts geraadpleegde internist in Utrecht – dr. Djajadiningrat is niet op de kliniek aanwezig en dr. Heijn zit in het buitenland. Skip braakt en wil alleen buiten vertoeven. Na drie ellendige dagen krabbelt hij weer op. Inmiddels zijn we weer gestart met de pijnstiller/ontstekingsremmer Rimadyl omdat hij zich hierdoor beter voelt. Het gaat een paar dagen goed tot de koude nacht van 25 op 26 juli. Skip hijgt en zoekt afkoeling op de koude en natte tegels. Gelukkig is de terugval minder vervelend en knapt hij sneller op.
Wordt (helaas) weer vervolgd. zie update 15 september 2015
De algehele gezondheid gaat wat daagjes goed. Tot zondag 19 juli. Skip zondert zich af en voelt zich niet senang. Na een doorwaakte nacht de morgen erop direct naar de dierenarts als Skip niet wil opstaan. Er wordt bloed geprikt en getemperatuurd: 39,5. De leverwaarden zijn alarmerend hoog, vermoedelijk door de hoge dosering Prednisolon, zegt de door de dierenarts geraadpleegde internist in Utrecht – dr. Djajadiningrat is niet op de kliniek aanwezig en dr. Heijn zit in het buitenland. Skip braakt en wil alleen buiten vertoeven. Na drie ellendige dagen krabbelt hij weer op. Inmiddels zijn we weer gestart met de pijnstiller/ontstekingsremmer Rimadyl omdat hij zich hierdoor beter voelt. Het gaat een paar dagen goed tot de koude nacht van 25 op 26 juli. Skip hijgt en zoekt afkoeling op de koude en natte tegels. Gelukkig is de terugval minder vervelend en knapt hij sneller op.
Wordt (helaas) weer vervolgd. zie update 15 september 2015