De relaxte houding, gespitste oren en de goedkeurende blik zeggen: is goed, ik wacht.
Een spitsoor is je beste vriend, die wil je toch niet verpesten door 'm af te richten? Wanneer je met een zelfstandig natuurras samenwoont, waardeer je elkaars bijzondere eigenschappen gewoon. Al doende leer je elkaar kennen, groei je naar elkaar toe en pas je je beiden aan.
In plaats van bewust een BLIJF oefening aan te leren door herhaling, ging dat bij ons, net als zoveel dingen, natuurlijk. Uren kon pup Pop tegen de muur van het huis in de tuin de vogels in hun vlucht volgen. Naarmate ze meer volwassen werd, vergrootte de afstand zich tot achterin de tuin. We werden hechter en zij vond het gezellig dat we ons bij haar voegden. Maar baasjes hebben hebben geen tijd om uren te niksen.
Steeds als we even gezellig samen in de tuin hadden vertoefd en ik naar binnen liep om iets te gaan doen, dreutelde Pop achter me aan. Blijven bewegen is prima, maar het kan ook onrust bij de hond scheppen. Want eenmaal binnen, wilde zij weer samen naar buiten.
Op een gegeven moment ben ik schijnbaar uit automatisme 'Ik kom terug' gaan zeggen wanneer ik kortstondig iets ga doen. Ik had het pas in de gaten, toen ze bleef liggen, nadat ik opstond. Ze begrijpt en accepteert iet alleen 'Ik kom terug', maar ook andere uitleg. Het duurt een poosje voordat je kunt lezen en schrijven met je hond. Met elkaar communiceren en connecten is veel leuker dan een meester - leerling verhouding. Immers: wij leren ook van dieren.
Wachtend en/of genietend in een ontspannen houding
Zonder omkijken laat ze weten dat ze hoort/ruikt/voelt dat ik terug ben
en dat ze het waardeert dat ik woord gehouden heb.