Vanmorgen is het weer in mineur gestemd: een stortvloed van water waar geen
woorden voor zijn, belaagt ons land. Het is kwart
over tien in de morgen en bij de buren brandt zelfs het licht in de serre. De
hond moet er nodig uit. Volgens de geraadpleegde weersites houdt het vooralsnog
niet op; het permanent gedragen drinkflesje voor Skip hoeft niet mee. Buiten
zijn we de enigen. Moeten andere honden geen plasje doen? Wacht hun eigenaar op
drogere tijden?
Schier oneindige blaasjes op poelen, straten die blank
staan, borrelende putten en het water van de rivier dat caleidoscopische
figuren in grimmige grijsschakeringen
die in de schilderswereld zo chic grisaille
heten, sliert. Dat weerhoudt Noorse Buhund Skip er niet van om zijn ding te
doen. Verzopen komen we thuis waar Skip meteen met toewijding het laatste beetje uit de waterbak slurpt. Nou já, zeg.