Het is windstil. Het rode vaantje hangt als een vod naar beneden. Op
het terrein van de schutterij wordt geschoten. Zou het moertje dat we uit de
beschoeiing zien komen, opgeschrikt hebben? Skip is nog onwetend van de foxy
lady. Hij loopt heel inventief aan de andere kant van de heuvelrug in de
schaduw. De hele dag had hij ontiegelijk uitgekeken naar het tijdstip dat hij
zich het laplazarus kon rennen, maar de warmte is blijven hangen. De vos met
hevig ruiende vacht dart over uitgehold land. Vlokken onderwol laten los uit haar
nu hyena-achtige patchworkjas. Het blijven bijzondere ontmoetingen ondanks dat
je tegenwoordig de nek breekt over de vossen, reeën en marters. Kort daarna snort
de hond het vossenspoor op en weg is-ie.
Omdat we weten waar de vos woont, kuieren we daar naar toe. Geen hond en geen vos te bekennen. We sluiten ons niet op in angstdenken en wachten zittend op een takkenbos. Na pak ‘m beet een kwartier fluiten we. De hond presteert het om volledig uit het zicht, in de nabijheid van de burcht uit te rusten. We halen hem op. Aan zijn licht schmutzige snuit is af te leiden dat hij op visite had willen gaan, maar dat de vos geen huisbezoek wenste. Skip schudt van inspanning.
Behalve een 0,3 cl Coca Colaflesje gevuld met H20 is er geen water om zijn gloeiende body in te blussen. We leunen eerst even achterover. Met zijn gehijg deelt de hond zijn belevenissen aan ons mee. Door de bank genomen duurt de terugweg dubbel zolang omdat we voortdurend schaduwpauzes nemen om hem op adem te laten komen. Thuis stort hij zich ter aarde en blaast daar tot Assepoestertijd uit onder de kersenboom. Het moet een verdomd opwindende foxy lady zijn geweest.
Omdat we weten waar de vos woont, kuieren we daar naar toe. Geen hond en geen vos te bekennen. We sluiten ons niet op in angstdenken en wachten zittend op een takkenbos. Na pak ‘m beet een kwartier fluiten we. De hond presteert het om volledig uit het zicht, in de nabijheid van de burcht uit te rusten. We halen hem op. Aan zijn licht schmutzige snuit is af te leiden dat hij op visite had willen gaan, maar dat de vos geen huisbezoek wenste. Skip schudt van inspanning.
Behalve een 0,3 cl Coca Colaflesje gevuld met H20 is er geen water om zijn gloeiende body in te blussen. We leunen eerst even achterover. Met zijn gehijg deelt de hond zijn belevenissen aan ons mee. Door de bank genomen duurt de terugweg dubbel zolang omdat we voortdurend schaduwpauzes nemen om hem op adem te laten komen. Thuis stort hij zich ter aarde en blaast daar tot Assepoestertijd uit onder de kersenboom. Het moet een verdomd opwindende foxy lady zijn geweest.