Cruzer en Semmie
Honden
drukken zich uit in pantomime met geluid. Zo
beïnvloeden ze de wijze van onderling communiceren. De afgegeven signalen zijn
voor velerlei interpretaties vatbaar.
Elk ras heeft zijn gangbare gedrag: het eigen dialect.
Honden van eenzelfde familie verstaan elkaar meestal beter als honden uit een
totaal verschillende rapgroep. Dat vloeit deels voort uit het feit dat deze
honden als pups nestgenootjes waren en elkaars uitdrukkingen beter herkennen.
Neem
nou bijvoorbeeld de staart. Een onmisbaar communicatiemiddel dat: gemoedstoestand en
intentie overbrengt, geur verspreidt door te zwaaien en dienst doet bij snelle
bewegingen als roer om de balans te bewaren. Hoog
gedragen staarten kunnen de indruk wekken dat de bezitter erg zeker van zijn
zaak is. Voor een hond die weinig contact heeft (gehad) met overige
hondenrassen kan het provocerend werken zonder dat dit de bedoeling van de hoge
staartdrager is. Daarbij speelt de volledige houding van de staartdrager een
sleutelrol. (Mijn twee welhaast uiterlijk identieke honden, beide krulstaarten,
wekken ieder een andere reactie op.) Het kernwoord is hier jongleren of jong leren. Laat je pup of jonge
hond onder toezicht en begeleiding kennis maken met anders uitziende honden.