Vier noodhandelingen om je sans
gêne in de vrije natuur te ontlasten. Dan hebben honden het toch een stuk
gemakkelijker - alhoewel menigeen ook liever wat privacy heeft.
zondag 29 juni 2014
BOEREN EN BUITENLUI
Een lege agenda. Ik had Skip beloofd dat
hij vandaag een graafproject mocht afmaken dat hij gisteren wilde beginnen. Ik
heb mijn opklapkrukje meegenomen en zoek beschutting onder een kathedraal van
een eik. The Gals (de Gallowei koeien) blijven gemoedelijk onder het bladerdak. Houdt
dat net als bij schapen in dat de gemelde regen van korte duur zal zijn? Want
bij aanhoudende neerslag laten ze zich kletsnat regenen. Boeren en buitenlui
weten zulks, een stadse zoals ik moet dat ondervinden. Het begint zachtjes te
miezelen. Skip zwaaistaart in het gras, een teken dat hij weldra zijn prijs
gaat innen. De eik omarmt me met zijn grillige grijpers, zijn kroon houdt me
droog.
Skip vindt het stom dat
ik op een krukje wacht. De bliepjes tijdens het intikken van tekstjes op de
telefoon, hinderen hem. Voortdurend vergewist hij zich of ik er nog ben. Als het grondverzet vordert en zijn kop onder
de grond verblijft, wordt het volume voor hem gedempt. Na een tijdje zet Skip
het spontaan op een lopen. Ik veronderstel dat hij een beestje achternagaat. Ik
fluit als hij een stip in de verte dreigt te worden. Blij opgelucht verandert
hij van koers. Was hij toch even vergeten dat ik onder de eik zat! Voor Skip
zijn gemoedsrust versleep ik mijn krukje naast de vers gedolven kuil. De
boerenwijsheid klopt, we blijven, op een paar druppels na, droog.
zaterdag 28 juni 2014
CODE ROOD
Bij het verkeerslicht
stopt een auto voor ons met een oranje leeuwenstaart op zijn achterste geplakt.
Ik houd niet van opzichtige prullaria en parafernalia, maar van deze word ik
blij. Het licht springt op groen. Als de bestuurder gast en optrekt, zwiept de pluchen staart geinig
omhoog.
De blijdschap slaat snel
om in verontrusting als we in de uiterwaarden bij het klooster van Steyl wandelen.
Her en der zijn latjes in de bodem geslagen. Heel veel latjes, gespoten in
geel, roze en groen. Ze geven aan tot waar de werkzaamheden voor het
uitdiepen en verbreden van de rivier gaan. Ik kan wel janken. Dat betekent dat het
vrije wandelgebied waar alles nog oer was, onder water gaat verdwijnen. Er bestaan
zelfs vergevorderde plannen voor een geasfalteerd fietspad! Dag rust, dag stilte,
dag groen.
Code rood! Belanghebbenden pleiten
voor behoud van het kleine groene landschapsmonument, het ongerepte
kloosterpanorama, het Steyler strandje, en vooral ook een heerlijk hondenlosloopgebied.
Teken voor a.s. maandag
30 juni het bezwaarschrift!!! Informatie via info@micheloehlen.nl
Dit mag niet verdwijnen.
vrijdag 27 juni 2014
PUPPARADE
Aan de wandel in de vers gemaaide
wei waar we ons verend voortbewegen, alsof we veen betreden. Een ommegang van actieve
loslopende pups (plus één aangelijnde prepuberende poedeldoedel): een superschattig
ieniemienie black and tan teckeltje, een innemende melkchocolade Labrador, een kliedernatte
zwarte Labrador, een lief misbaksel met te lang lijf en te korte pootjes, een laaiend
enthousiast probeersel van een Border Collie, en een nu al bitchy Jack
Russellteefje. Ik probeer ze op te vangen. Maar, allemaal willen ze met Skip
kennismaken. Skip die ongemeen verdraagzaam is, wordt het na twee hem overhoop
springende snotneuzen te gortig. Ontredderd kijkt de goeierd naar me op. ‘Toe
dan’, doel ik op de nabije struiken, ‘verstop je maar’.
Mijn einzelgänger zoekt spoorslags
zijn heil tussen het kruid en onkruid. Een doeltreffend distinctiemiddel zolang
hij zich koest houdt, want alleen dan blijft de bel aan zijn halsband onbewogen
hangen. Als ook de laatste snuggere pup opgeeft en een nieuw ‘slachtoffer’
heeft gevonden, verzeker ik Skip dat de kust veilig is. Aarzelend komt hij te
voorschijn. Twee kinderen, een ventje en een troelie van een jaar of zes schat
ik, vallen voor hem op de knietjes: ‘Wat een scheetje!’ Skip legt zich er bij
neer, gooit zijn poten wijd en laat zijn buik aaien en zijn kop kriebelen.
donderdag 26 juni 2014
ABUIS
Het
is langer licht en de weersaankondiging is goed. Hetzelfde ochtendtijdstip op
dezelfde route, maar dan op de vroege avond. In het veld wijken drie
afgetrainde lichamen in retestrakke gesponsorde spandex van de platgetreden groef
die dienst doet als pad af, omdat de muizende Skip geen millimeter opzij gaat.
Ik groet per abuis met een standaard ‘morge’. Hun snedig commentaar: ‘Ah, je
ziet drie mooie mannen en bent meteen van slag. We snappen dat volkomen.’ Gelach,
ook van mij. Skip meent dat het over hem gaat. Het wordt me niet in dank
afgenomen. Hij spit verder ... met zijn krent naar me toe.
dinsdag 24 juni 2014
HONDENSPELLETJES
Hondenspelletjes op mijn website www.kluifje.com. Bezoek de rubriek SPEELS. Je vindt er 1001 hondenspelletjes voor elk weertype, voor binnen en buiten, jong en oud, groot en klein, lui en actief.
maandag 23 juni 2014
SHUTTERSTOCK
Leuk weetje. Programmeur Jon Oringer (kattenbaas en inmiddels puissant vermogend) startte Shutterstock in 2003. Het ontstond min of meer vanzelf doordat hij goedkoop beeldmateriaal zocht en dat niet kon vinden. Hij bouwde zelf een website, schoot in korte tijd 30.000 (niet al te beste) foto's en zette ze online te koop. Al snel boden fotografen en illustrators professioneel werk aan, dat klanten via verschillende abonnementen kunnen downloaden. En nou komt het: het best verkochte exemplaar is dat van een hond met een krant in de bek. bron: sprout.
zondag 22 juni 2014
GATENKAAS
vrijdag 20 juni 2014
SACRAMENTSDAG
Vanwege een van de vele
Duitse feestdagen Fronleichnam (voor
de Nederlandse Roomsen Sacramentdag) laten we de auto staan. We gaan het maar
weer eens proberen in ons eigen stadsdeel. In de oude beemden grazen schapen op
het hondenuitrenveld. In de bedding graaft Skip een pad in plaats van een mol
uit. Geen positieve wederzijdse kennismaking. Twee jonge magere haasjes
schieten onder onze voeten weg. Gelukkig zijn Skip en ik verbonden door de lijn.
Op de schuinte van de dijk rolt een tractor grasbalen. Skip hatsjoet net zo hard
als ik. Het strandje is bezet door poetsende campinggasten. Het zit Skip niet
mee, nergens kan hij los. Als we die middag ons geluk beproeven in het nabijgelegen
dal, staat daar de beregeningsinstallatie verkeerd opgesteld. In plaats van het
aardappelveld te bewateren, sproeit de sterke straal het bos in. Als het wiel
zwenkt moeten we rennen voor ons leven. We halen het net, maar zijn toch
gezegend. Op het radiojournaal horen we dat de Duitse Feiertage volgend jaar
worden ingeperkt. Skips onuitgesproken smeekbeden worden verhoord. En dat zonder weesgegroetjes of het aanroepen van heiligen.
donderdag 19 juni 2014
TERRITORIUMDRIFT
Het bijbehorende opmerkelijke verhaal is gevangen in het boek 'De rebellen maken er een bende van'. Te bestellen via:
woensdag 18 juni 2014
JAN LINDERS
Wordt dit de winnende foto?
Sommigen noemen ‘m très
chic Jean Liendères, wij houden het alledaags op Jan Linders. Deze Limburgse buurtsuper
heeft een WK-fotowedstrijd uitgeschreven. Bij bepaalde boodschappen krijg je
een vlaggetjesslinger cadeau. De leukste versierfoto daarmee wint een verzorgde bbq t.w.v.
250 euro. Nou daar hebben de honden en hun baasjes wel oren naar. Fotomodel
Skip moest eraan geloven. Verklede hond is zo vorige eeuw. De slinger als
hondenlijn scoorde ook niet. Skip bedacht zelf een versiertruc: hij ging met de
slingers aan de haal. Zo ontstond vanzelf de vlaggetjesregen. Wordt dat de
winnende foto? Wie stemt op Skip, stemt op BBQ! Ga naar Facebook Cela den
Biesen.
dinsdag 17 juni 2014
NAAKTLOPERIJ
Het bijbehorende hijgverhaal is gevangen in het boek 'De rebellen maken er een bende van'. Te bestellen via:
maandag 16 juni 2014
STRAMMER MAX
Veerwolken filteren het
zwakke ochtendlicht. Feestelijk rode waarschuwingsvlaggetjes hangen slap. Het schietfestijn vangt pas aan om 13 uur, zodoende
riskeren we het om daar te wandelen. We zijn niet de enigen. Sympathiek ogende echtelieden van tegen de zestig
wachten bij de splitsing. Ze worden
geaccompagneerd door hun aangelijnde
15-jarige hond. Ik verschiet van kleur: is dat Paco*? Ik veronderstel dat ze voorzichtig zijn met andere honden
vanwege de grijze snoet. ‘Nee, zo’n doetje is hij echt niet’, aldus de echtgenote,
als ik doel op de rondfladderende Skip. De vrouw marineert haar zinnen met
passie. Max was vroeger eenzelfde vrijbuiter als Skip. Over de beleefde avonturen,
kon ze een boek vol schrijven. Ze hadden hem als ‘Kletter Max’ uit een Duits
asiel gehaald. De soevereine hond was een fervent jager. In zijn jonge jaren
ging hij er continu van tussen. Tijdens wandelingen was het samen uit en thuis.
Alles daartussenin liepen ze afzonderlijk. ‘Onze vrienden snapten nooit dat we
dat durfden, maar Max was gewoon een zelfstandige hond die zijn eigen gang
moest gaan.’ Wij begrijpen elkaar volledig. In het waterwingebied had eens een
keer een bouwvakker die daar een put repareerde op zijn plat Amsterdams geroepen
toen Max ‘m weer eens peerde: ‘Je had die oren er ook bij moeten kopen, wijfie!’
Onbetaalbaar. Hun éminence grise zit nu uit zelfbescherming aan de lijn, omdat
hij stokdoof is. ‘Uitbreken doet hij niet meer, maar hij zou nog best achter
het wild aan willen. Hij overschat zijn conditie nog steeds, ondanks dat
‘Kletter Max’ nu een Strammer Max* is.’
*Paco, een knappe Cattle dog mischling wacht al
sinds 2002 (!) in het dierenasiel van Pirmasens op een nieuwe baas. Ik schreef
er in 2013 al een blog over. Toen was de hond net bemiddeld. Nu lees ik met bloedend hart dat dit
van zeer korte duur is geweest en de 15-jarige Paco helaas weer in zijn
vertrouwde kennel opgesloten zit. Hartverscheurend. Wat had ik hem een hondenleven gegund zoals Skip en Max hebben.
*In Duitsland heet een uitsmijter een Strammer
Max. Hier duidt de woordspeling op stramme gewrichten, zijn naam en een uit
Duitsland afkomstige hond.
zondag 15 juni 2014
VERWENWEEKEND
We hadden een woelig
weekend voor de boeg. Skips vriendinnen Cruzer en Byker bleven een nachtje over.
Geen sinecure, maar we waren meer dan voorbereid. Dat betekende: al onze
werkzaamheden werden opgeschort zodat we optimaal tijd aan de honden die hier
kind aan huis zijn, konden besteden. Hondenhotel Kluifje heeft een naam hoog te
houden! Een selectie uit het verwenweekend.
Byker had een kunstje
bijgeleerd: zo kan ze naast haar pootje groetend scharnieren (een teken dat ze onder
haar oksels gewreven wil worden), nu ook rechtop als een stokstaartje zitten, zodat een buikmassage volslagen tot zijn recht komt.
W. liet zich liefdevol
bedotten toen Cruzer tijdens de wandeling op de schouders gedragen wilde worden,
omdat ze oprecht niet meer kon lopen.
Ons overhoop gehaalde bed was er om op te beesten, totdat de vermorzelde Skip het genoeg vond en de meisjes maande tot kalmte. Allicht namen wij genoegen met de hondenmand en sliepen de drie in het tweepersoons als roosjes.
Ontbijt, lunch, brunch, high tea, diner en avondsnack werden samsam
gedeeld. Per ongeluk nam de lijnende Cruzer een overdosis brokjes waarna ze genoeglijk en ingerold
in een dekentje spijsverteerde.
Het gazon was er om op te rollen en te doerakken. De dertig meter lange grasmat diende tevens als startbaan om brandgangers uit te blaffen. Qua waaksheid overstegen Byker en Skip elkaar tijdens een wedstrijdje: wie is de waakste woef. De buren konden geen winnaar aanwijzen. De honden vonden zich in een gedeelde titel.
Boeken? Helaas. Een ******verblijf
in hondenhotel Kluifje is voorbehouden aan een select groepje hele lieve hondenvriendjes.
zaterdag 14 juni 2014
IDEFIX
Daï Sugasawa, de jonge Japanse ontwerper
die in Parijs behoort tot het team van de Franse Philippe Starck, is vast fan van kluifje
en/of een stripfanaat. Want het is Obelix (de grote vriend van Asterix) die
zijn witte hondje Idéfix steeds voorhoudt dat hij in ruil voor het vangen van
een everzwijn een megakluif ontvangt.
Waardoor Daï Sugasawa geinspireerd
raakte, maakt niet uit. Wel dat hij een smakelijke buitenbank ‘OS HEN’ ontwierp voor TOG (all creators together) in
de vorm van een megakluif. Wil jij je (als bedrijf) onderscheiden met een echte eyecatcher?
De bank kost €599 en is te bestellen via www.aidinterieur.com
vrijdag 13 juni 2014
OVERSTAPPEN
Skip, die gauw gloeit,
heeft voor de nacht dubbele bedjes zodat hij telkens kan overstappen. Beide
zijn gepositioneerd tegen het voeteneinde van onze boxspring. Een luxe loungekussen
om in een weg te zinken en een flexibele mand met zachte beschermende rand waar
de kin op kan rusten. In ons nest wil hij niet vanwege het gewoel. Zou er slechts
één ligplek beschikbaar zijn dan hoor je afwisselend knorrig gebonk (Skip laat
zich op het parket vallen) en gerieflijk gedraai vergezeld van opgetogen instemmend
gehum. Of een zachte bons omdat hij zich bij het verliggen (op zijn andere zij
rollen) express van het kussen buitelt.
Al langere tijd was ik
van plan om een vergelijkend warenonderzoek doen. Welk type staat hem het meest
aan: een mand, matras of kussen. En heeft hij een voorkeur voor kleur of
materiaalkeuze. Nu we vanwege zomerse waarden tijdelijk ons slaapameublement
hebben verplaatst naar een koelere kamer, ligt de stenen vloer* bezaaid met een
fleurig oranje mand, het XL kussen, een schuimmatras met fleece cover en
matjes.
Skip hopscotched (hinkelt)
van nummer een, naar twee, naar drie en terug. Hij opteert onomstotelijk voor
het katoenen loungekussen. Mooi meegenomen zo’n informatie.
*Een hond krijgt van op een meedogenloze
plavuizen of houten ondergrond liggen lelijke kale eeltplekken op de ellebogen. Bovendien
zijn een harde basis en tocht funest voor de gewrichten (op oudere leeftijd).
donderdag 12 juni 2014
STROOMBAND
In onze regio is het
ineens hip om je hond een stroom- of sprayband om te binden. Jan en alleman doet
zijn hond zo’n gewraakt ding om en drukt op de knopjes. Als je belangstellend
(en je inwendig verbijtend) vraagt naar het waarom, krijg je meteen allerlei
excuses te horen: hij trilt alleen maar, ik gebruik ‘m maar een paar keer
tijdens de wandeling, of … het doet geen pijn (Heb je ‘m zelf al eens omgehad
en uitgeprobeerd? Nee). Pas daarna het antwoord: mijn hond luistert niet.
Mensen willen snel resultaat zien. Het is echt iets van deze tijd. Waardeloos
vind ik het. Om instantsucces te bereiken, heiligt het doel elk middel? Wil jij
echt dat je hond (je maatje, je huisgenoot, je familielid) gehoorzaamt omdat
hij een pijnprikkel krijgt toegediend? Voor de onmacht en onkunde van de baas wordt
de hond gestraft.
Deze zomerse middag bij
het baaitje, een rare sinjeur met een Shih Tzu met een stroomband om. Een Shih
Tzu! Het blok om het nekje van het zwabbertje is haast groter dan zijn bolletje.
‘Hij is het zelf schuld, want hij loopt steeds weg’, klinkt het chagrijnig. (Vind
je het gek, dacht ik vals) Gefrustreerd geef ik geen tegengas. Ongevraagd je
mening ventileren blijft een heikel punt.
Omdat ik er zo verdrietig van word via dit blog: ‘Beste hondenbezitters,
het is toch zo simpel. Honden willen daar zijn waar het het leukst, lekkerst, interessants en
spannendst is (geef ze eens ongelijk). Wees zelf diegene en je hond blijft of
komt uit vrije wil.
woensdag 11 juni 2014
JUNI CHIPMAAND
Sinds 1
april 2013 is er de verplichte identificatie- en registratieplicht voor honden.
Elke hond die er vanaf die datum in Nederland bijkomt, moet een chip hebben en geregistreerd
worden bij een van de daarvoor aangewezen databank. Meer informatie op
www.chipjedier.nl
dinsdag 10 juni 2014
THOR
Skip kon onweer de
afgelopen tien jaar nooit bommen. Onze Viking heeft ooit solide afspraken gemaakt
met landgenoot Thor de Noorse god van de donder. We arriveren vanwege subtropische
30+ laat in het bos. Geen sterveling te bespeuren. Er waait een windje. Bombastisch
geroffel in de verre verte. De toenemende luchtdruk is voelbaar en ziet er haast
bedrieglijk echt uit. Kolkende wolken van wit, lichtgrijs, antraciet naar
pikzwart razen onze kant op. We breken de wandeling voortijdig af. We zijn veilig
binnen voordat we gezegend kunnen worden. Thor vloekt, sist, en hamert een
salvo aan ongenadige slagen die ons decor afwisselend neonroze en gifgroen flitsen.
Het huis siddert op zijn grondvesten. Het vertrek waar we ons bevinden is niet
geblindeerd. Voor de slechtziende Skip vormen de vurige vonken die op hem af
lijken te komen een regelrechte bedreiging. Grapjes over Thor en de bokkenwagen
kunnen Skip niet bekoren. Pas in een donker hoekje op een provisorisch matras
voelt hij zich beschermd. Voordat een volgende keer de hel losbarst, toch even contact opnemen met Thor om het convenant opnieuw te bekrachtigen.
maandag 9 juni 2014
HONDENGELUK
copyright Michel Oehlen
Hoe kregen Shaktie en
Benny verkering? Bracht hij een serenade (ahoew)
vanaf het bordes en viel ze gelijk voor hem? Hadden ze elkaar, heel romantisch,
ontmoet op een winterse namiddag in een weiland langs de Maas en was er meteen die
klik? Of veranderde vriendschap in zinderende en baltsende hartstocht toen
Shaktie loops werd? En wie deed het aanzoek? Zette zij de eerste stap door in
het voorbijgaan te blokkeren en te heupwiegen met haar kont, of verleidde hij
haar koortsig van verlangen met zijn gepassioneerde spel, in het geheel niet
bang om een blauwtje te lopen? Wie zal het zeggen.
Wat ik wel weet is dat
het maar weinig honden gegeven is om te ‘trouwen’ met hun Grote Liefde. Shaktie
en Benny behoren tot de gelukkigen. Geen smachtende onbeantwoorde liefde, geen
verboden amoureuze affaire, of stiekem achter de struiken duiken. Shaktie haar
kinderwens ging in vervulling en Benny beleefde de natte droom van elke reu.
De aanstaande moeder
dijde uit. Maar liefst negen wonderschone gezonde nakomelingen leverde de
liefde op. En denk maar niet dat het voor Benny ‘klusje geklaard, klaar is kees’
was. Tijdens de zwangerschap en na de geboorte legde Benny bezoekjes bij haar
en het kroost af. Eerlijkheidshalve moet erbij worden vermeld dat peettante
Luna het leeuwendeel van zijn zorgtaken overnam.
Het kostte de zorgzame
Michel moeite om na een intensieve kraamperiode afscheid te nemen. Maar kleine
kinderen worden groot en ook pups zijn geen nestblijvers. Niet geheel toevallig
zijn alle geselecteerde eigenaars streekgenoten. Zo kunnen de opgroeiende honden
elkaar weleens in het wild tegenkomen, en is er geen excuus om niet present te zijn op
de eerste familiereünie in 2015.
copyright Michel Oehlen
zondag 8 juni 2014
GEKRUID
‘Gekruid en puur natuur’
prijkt er op de banner tegen de gevel van het infocentrum bij het aangelegde Limburgse
landschap. Een pittige kraai op de parkeerplaats die door een vaste bezoeker
wordt gevoerd, landde op de dakrail van onze auto. Hij werd opdringerig toen we
uitstapten. Dat krijg je ervan: scheve verhoudingen door inmenging in de natuur. Marterachtigen hielden zich op bij het dode hout in het perceel langs
het authentieke korenveld met klaprozen, kamille en een zeldzame korenbloem.
Eekhoorns die zich doorgaans thuis voelen in hoge boomkruinen, verbleven nu op
de grond tussen bramenstruiken en brandnetels. Muizengepiep in het hoge bloeiende
gras. Skip cruisete zonder zich door dat alles te laten storen, door een witte
en paarse bloemenzee van klaver, lupines, vlier, walstro en ragfijn
fluitenkruid. Pluis, bloesem, stof, zaad lieten los en landden op Skip: gekruid
en puur natuur. Zou daar de slogan op slaan?
zaterdag 7 juni 2014
WAAROM MAAKT EEN HOND RIJBEWEGINGEN?
Rijgedrag kaart Hondenbescherming
Seksuele drift
het produceren van nageslacht. Puberende reuen waarbij het testosteron door het lijf
giert, raken gemakkelijk opgewonden van het andere geslacht. Sommige gecastreerde reuen en teven dragen een
bepaalde geur bij zich die kan leiden tot seksuele opwinding bij soortgenoten.
Bij dit gedrag zien we geen verhoogde houding of dominerende handelingen, wel
opwinding die vaak gepaard gaat met piepen, likken en kwijlen. Loopse teven, vooral tijdens de hoogtijdagen vertonen
ook dikwijls deze drang.
Uitproberen
In het nest berijden pups elkaar al. Ze ontdekken al
spelend dat ze over elkaar heen kunnen hangen en ‘wiebelen’.
Ontladen van opgebouwde spanning
Vooral jonge honden
kunnen soms van gekkigheid doorslaan. Na te wild spel of stressvolle zaken in
de omgeving kan een hond zich letterlijk ontladen door te rijden op honden,
mensen of voorwerpen als kussens. Dit gedrag is geen teken van dominantie omdat
de houding van de hond niet verhoogd is, eerder verlaagd.
Pijn of lichamelijk ongemak
Naast mentale
spanningen kan een hond ook door pijn ertoe worden gedreven om rijbewegingen te
maken. Met name buikpijn of gevoelige geslachtsorganen kunnen de oorzaak zijn.
Door deze rijbeweging (soort massage) probeert de hond de pijn te verdringen.
Dominantie*
Wanneer de ene hond de ander door berijden probeert
te overheersen, wordt dit meestal vooraf gegaan door andere dominerende
handeling en hoge of verhoogde houding. Het op deze wijze domineren (eronder
houden) van de ander kan gemakkelijk tot een gevecht leiden wanneer deze het
niet apprecieert. Ook teefjes kunnen door berijden domineren en uitproberen hoe
ver ze kunnen gaan.
De term
dominantie* wordt in de dagelijkse praktijk vaak te pas en te onpas gebezigd. Door
vernieuwde inzichten spreken we niet meer van dominante honden. Dominant
(overheersend) gedrag, waarbij de ene hond zeker meer de neiging tot
overheersen en uittesten vertoont dan de andere, bestaat natuurlijk wel,
maar ... het is altijd context gebonden. Vandaar dat het type 'dominante
hond' echt niet meer bestaat sinds de veranderde, en wetenschappelijk
onderbouwde, kijk op honden. Uit: Rijgedrag De masculiene hond als ‘heer in
het verkeer’ door Cela den Biesen in Hondenmanieren.
donderdag 5 juni 2014
ONGEDURIG
Het bijbehorende ongedurige verhaal is gevangen in het boek 'De rebellen maken er een bende van'. Te bestellen via:
woensdag 4 juni 2014
BIJNAAM
Het bijbehorende rinkelende verhaal is gevangen in het boek 'De rebellen maken er een bende van'. Te bestellen via:
zondag 1 juni 2014
DAAR GAAT ZE
De wind zeilt zachtjes
door het meer dan meterhoge gras. In de groeve resideert Frederik de fazant (al
jaren zo genoemd door de vaste campinggasten) naast twee rechtopzittende
konijntjes. Skip kijkt de andere kant op. Hij heeft het warm en koerst
doelgericht naar het strand. Witte herder Katja heeft watervrees. Haar eigenaars
zouden graag zien dat ze zwom, maar verder als pootje baden komt de bangerd
niet. Als het aanstormend talent Skip in de branding ziet, komt de
idioterie los. Ze spetterdespat in het extreem laagstaande rivierwater dat nu
golft en klotst. Skip schrijdt verder het water in om te kunnen zwemmen. Als
een dolleman gaat ze Skip achterna. Dan bemerkt ze dat de grond onder haar
voeten is weggezonken. Door Skips gecontroleerde zwemslagen en onder
aanmoediging van Katja’s vrouwtje die keien in het water plonst, is Katja ready for takeoff. Daar gaat ze, het
diepe in, watertrappelt, peddelt en … Katja kan zwemmen!
Abonneren op:
Posts (Atom)