WAAROM MAAKT EEN HOND RIJBEWEGINGEN?

Rijgedrag kaart Hondenbescherming

Rijgedrag is een onderdeel van overleven en communiceren. ‘Rijen’, omklemmen of bestijgen kan om meerdere redenen gebeuren.

Seksuele drift

het produceren van nageslacht. Puberende reuen waarbij het testosteron door het lijf giert, raken gemakkelijk opgewonden van het andere geslacht. Sommige gecastreerde reuen en teven dragen een bepaalde geur bij zich die kan leiden tot seksuele opwinding bij soortgenoten. Bij dit gedrag zien we geen verhoogde houding of dominerende handelingen, wel opwinding die vaak gepaard gaat met piepen, likken en kwijlen. Loopse teven, vooral tijdens de hoogtijdagen vertonen ook dikwijls deze drang.

Uitproberen

In het nest berijden pups elkaar al. Ze ontdekken al spelend dat ze over elkaar heen kunnen hangen en ‘wiebelen’.

Ontladen van opgebouwde spanning

Vooral jonge honden kunnen soms van gekkigheid doorslaan. Na te wild spel of stressvolle zaken in de omgeving kan een hond zich letterlijk ontladen door te rijden op honden, mensen of voorwerpen als kussens. Dit gedrag is geen teken van dominantie omdat de houding van de hond niet verhoogd is, eerder verlaagd.

Pijn of lichamelijk ongemak

Naast mentale spanningen kan een hond ook door pijn ertoe worden gedreven om rijbewegingen te maken. Met name buikpijn of gevoelige geslachtsorganen kunnen de oorzaak zijn. Door deze rijbeweging (soort massage) probeert de hond de pijn te verdringen.

Dominantie*

Wanneer de ene hond de ander door berijden probeert te overheersen, wordt dit meestal vooraf gegaan door andere dominerende handeling en hoge of verhoogde houding. Het op deze wijze domineren (eronder houden) van de ander kan gemakkelijk tot een gevecht leiden wanneer deze het niet apprecieert. Ook teefjes kunnen door berijden domineren en uitproberen hoe ver ze kunnen gaan.

De term dominantie* wordt in de dagelijkse praktijk vaak te pas en te onpas gebezigd. Door vernieuwde inzichten spreken we niet meer van dominante honden. Dominant (overheersend) gedrag, waarbij de ene hond zeker meer de neiging tot overheersen en uittesten vertoont dan de andere, bestaat natuurlijk wel, maar ... het is altijd context gebonden. Vandaar dat het type 'dominante hond' echt niet meer bestaat sinds de veranderde, en wetenschappelijk onderbouwde, kijk op honden. Uit: Rijgedrag De masculiene hond als ‘heer in het verkeer’ door Cela den Biesen in Hondenmanieren.