Skip, die gauw gloeit,
heeft voor de nacht dubbele bedjes zodat hij telkens kan overstappen. Beide
zijn gepositioneerd tegen het voeteneinde van onze boxspring. Een luxe loungekussen
om in een weg te zinken en een flexibele mand met zachte beschermende rand waar
de kin op kan rusten. In ons nest wil hij niet vanwege het gewoel. Zou er slechts
één ligplek beschikbaar zijn dan hoor je afwisselend knorrig gebonk (Skip laat
zich op het parket vallen) en gerieflijk gedraai vergezeld van opgetogen instemmend
gehum. Of een zachte bons omdat hij zich bij het verliggen (op zijn andere zij
rollen) express van het kussen buitelt.
Al langere tijd was ik
van plan om een vergelijkend warenonderzoek doen. Welk type staat hem het meest
aan: een mand, matras of kussen. En heeft hij een voorkeur voor kleur of
materiaalkeuze. Nu we vanwege zomerse waarden tijdelijk ons slaapameublement
hebben verplaatst naar een koelere kamer, ligt de stenen vloer* bezaaid met een
fleurig oranje mand, het XL kussen, een schuimmatras met fleece cover en
matjes.
Skip hopscotched (hinkelt)
van nummer een, naar twee, naar drie en terug. Hij opteert onomstotelijk voor
het katoenen loungekussen. Mooi meegenomen zo’n informatie.
*Een hond krijgt van op een meedogenloze
plavuizen of houten ondergrond liggen lelijke kale eeltplekken op de ellebogen. Bovendien
zijn een harde basis en tocht funest voor de gewrichten (op oudere leeftijd).