In onze regio is het
ineens hip om je hond een stroom- of sprayband om te binden. Jan en alleman doet
zijn hond zo’n gewraakt ding om en drukt op de knopjes. Als je belangstellend
(en je inwendig verbijtend) vraagt naar het waarom, krijg je meteen allerlei
excuses te horen: hij trilt alleen maar, ik gebruik ‘m maar een paar keer
tijdens de wandeling, of … het doet geen pijn (Heb je ‘m zelf al eens omgehad
en uitgeprobeerd? Nee). Pas daarna het antwoord: mijn hond luistert niet.
Mensen willen snel resultaat zien. Het is echt iets van deze tijd. Waardeloos
vind ik het. Om instantsucces te bereiken, heiligt het doel elk middel? Wil jij
echt dat je hond (je maatje, je huisgenoot, je familielid) gehoorzaamt omdat
hij een pijnprikkel krijgt toegediend? Voor de onmacht en onkunde van de baas wordt
de hond gestraft.
Deze zomerse middag bij
het baaitje, een rare sinjeur met een Shih Tzu met een stroomband om. Een Shih
Tzu! Het blok om het nekje van het zwabbertje is haast groter dan zijn bolletje.
‘Hij is het zelf schuld, want hij loopt steeds weg’, klinkt het chagrijnig. (Vind
je het gek, dacht ik vals) Gefrustreerd geef ik geen tegengas. Ongevraagd je
mening ventileren blijft een heikel punt.
Omdat ik er zo verdrietig van word via dit blog: ‘Beste hondenbezitters,
het is toch zo simpel. Honden willen daar zijn waar het het leukst, lekkerst, interessants en
spannendst is (geef ze eens ongelijk). Wees zelf diegene en je hond blijft of
komt uit vrije wil.