copyright Michel Oehlen
Hoe kregen Shaktie en
Benny verkering? Bracht hij een serenade (ahoew)
vanaf het bordes en viel ze gelijk voor hem? Hadden ze elkaar, heel romantisch,
ontmoet op een winterse namiddag in een weiland langs de Maas en was er meteen die
klik? Of veranderde vriendschap in zinderende en baltsende hartstocht toen
Shaktie loops werd? En wie deed het aanzoek? Zette zij de eerste stap door in
het voorbijgaan te blokkeren en te heupwiegen met haar kont, of verleidde hij
haar koortsig van verlangen met zijn gepassioneerde spel, in het geheel niet
bang om een blauwtje te lopen? Wie zal het zeggen.
Wat ik wel weet is dat
het maar weinig honden gegeven is om te ‘trouwen’ met hun Grote Liefde. Shaktie
en Benny behoren tot de gelukkigen. Geen smachtende onbeantwoorde liefde, geen
verboden amoureuze affaire, of stiekem achter de struiken duiken. Shaktie haar
kinderwens ging in vervulling en Benny beleefde de natte droom van elke reu.
De aanstaande moeder
dijde uit. Maar liefst negen wonderschone gezonde nakomelingen leverde de
liefde op. En denk maar niet dat het voor Benny ‘klusje geklaard, klaar is kees’
was. Tijdens de zwangerschap en na de geboorte legde Benny bezoekjes bij haar
en het kroost af. Eerlijkheidshalve moet erbij worden vermeld dat peettante
Luna het leeuwendeel van zijn zorgtaken overnam.
Het kostte de zorgzame
Michel moeite om na een intensieve kraamperiode afscheid te nemen. Maar kleine
kinderen worden groot en ook pups zijn geen nestblijvers. Niet geheel toevallig
zijn alle geselecteerde eigenaars streekgenoten. Zo kunnen de opgroeiende honden
elkaar weleens in het wild tegenkomen, en is er geen excuus om niet present te zijn op
de eerste familiereünie in 2015.
copyright Michel Oehlen