‘Gekruid en puur natuur’
prijkt er op de banner tegen de gevel van het infocentrum bij het aangelegde Limburgse
landschap. Een pittige kraai op de parkeerplaats die door een vaste bezoeker
wordt gevoerd, landde op de dakrail van onze auto. Hij werd opdringerig toen we
uitstapten. Dat krijg je ervan: scheve verhoudingen door inmenging in de natuur. Marterachtigen hielden zich op bij het dode hout in het perceel langs
het authentieke korenveld met klaprozen, kamille en een zeldzame korenbloem.
Eekhoorns die zich doorgaans thuis voelen in hoge boomkruinen, verbleven nu op
de grond tussen bramenstruiken en brandnetels. Muizengepiep in het hoge bloeiende
gras. Skip cruisete zonder zich door dat alles te laten storen, door een witte
en paarse bloemenzee van klaver, lupines, vlier, walstro en ragfijn
fluitenkruid. Pluis, bloesem, stof, zaad lieten los en landden op Skip: gekruid
en puur natuur. Zou daar de slogan op slaan?