Net terug van
succesvol shoppen tijdens de Winterschlussverkauf. Ik weet
dat ik daarmee de economie van onze oosterburen steun in plaats van onze eigen,
maar helaas hebben ze in eigen land weinig keus in mijn maatje 36. Noorse
Buhund Skip bleef liever bij opa-van-de-lekkere-hapjes waar saunatemperaturen
van 24 plus worden gemeten. Prima, dan had ik mijn handen vrij. In Duitsland is
het geaccepteerd dat Herrchen und Frauchen vergezeld van hun
hond gaan shoppen. In winkels ‘struikel’ je over alle soorten en maten
viervoeters. Een cognac Cocker in een meubelzaak wilde zelfs niet meer terug de
vrieskou in en bleef languit op een kleed liggen, alsof hij er thuishoorde.
Zijn oude baasje moest hem met tegenzin stapje voor stapje meetrekken. In de
warme luchtsluis in de deuropening bleef de hond roerloos zitten. Er was geen
beweging in te krijgen. De man nam de hond in zijn armen. Omstanders leefden
mee: kauf Ihm doch eine Jacke, en ach, das arme
Hundelein. De hond keek nog
zieliger alsof hij hoopte dat het hielp. Met bungelende tassen aan beide armen
keerde ik helemaal happy naar huis. De buit: modieuze Bretonse streep in de
trant van modekoning Jean Paul Gaultier (koopje), mijn lievelingsgeurtje
‘CK one’ (het enige waar Skip niet van hoeft te niezen), een Delfts blauwe deken
voor Skip (uitverkoopprijsje), en een Killtec outdoorjas (voor de volle mep emj
een rib uit mijn lijf) zodat we in alle winterse omstandigheden naar buiten
kunnen. Omdat ik eergisteren ook al een paar lange laarzen van Helly Hansen had
aangeschaft, is mijn beurs nu akelig leeg.
NB De hele dag zoepar comfortabel
gelopen op de nieuwe HH ‘Thora’ laarzen.
