na de make-over
De uiterwaarden zijn weer bereikbaar, waar alles mee gezegd is,
want het is één groot modderbad. Omdat Skip het zo dolletjes vond van de week
begeven we ons wederom op het slingerpad waar een achtergebleven slijklaag variërend
van 5 tot 10 centimeter normaal lopen bemoeilijkt. In de knoop van het gebied is
de waterloop net doorwaadbaar. Skip huppelt al vooruit, handig gebruik makend
van vier stabiele voeten met gespreide tenen op graspollen, en steeds omkijkend
of ik volg. Ik beweeg langzaam en onstabiel en maak geregeld uitglijers. Skip
peddelt al door het miniwatervalletje. De reiger die daar stond te posten met
een deel vis in zijn snavel schrikt op en slaat zijn vleugels uit. Skip snelt
het opstijgende rauwe schraatsj geluid achterna. Een snel spelletje volgt
als de reiger boven zijn standplaats blijft cirkelen. De reiger heeft er na
vier rondjes genoeg van en loost zijn buit - even later snap ik waarom. Skip, intussen
met modderlaarsjes tot aan zijn ondergespetterde buik, neemt een duiksprong net
als ik me erover verwonder dat hij, in tegenstelling tot andere Noorse
Buhunden, nooit in de modder rolt. Voor modderbaden in een luxe spa betaal je
goud. Maar Skip wentelt zijn lijf vol overgave in … het gedropte stuk rotte vis.
O ja, de melkchocoladespoeling komt gratis bij het odeurtje.
voor de behandeling